برچسب: روانشناسی

حسن اکبرزاده روانشناس و مشاور خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره آسیب های روانی بیکاری اظهار کرد: از حدود ۲۰ سالگی سن جوانی شروع می‌شود که در جامعه امروزی تقریبا برای اکثر افراد با ورود به دانشگاه همزمان است و افراد با ورود به دانشگاه نقش جدیدی را می‌پذیرند یعنی نقش آنها از دانش آموزی به دانشجویی تغییر می‌کند.

این روانشناس ادامه داد: همین تغییر نقش الزاماتی برای خود دارد مواردی مانند سعی در اخذ موقعیت شغلی، تلاش برای مستقل شدن، موفقیت‌های تحصیلی در مقاطع مختلف و دغدغه ارتباطات عاطفی و… همچنین بدون داشتن منبع مالی نسبتا مناسب مسیر رسیدن به اهداف دیگر خیلی دشوار می‌شود.

اکبرزاده بیان کرد: جوان پر از انرژی است و انرژی جوانی مثل سیلی می‌ماند که اگر از قبل پیش بینی‌های لازم انجام شود و در مکان‌های مناسب سد بندی صورت گیرد این انرژی هدر نرفته و در مسیر رشد فردی و اجتماعی صرف خواهد شد اما اگر تمهیدات لازم در زمان مناسب شکل نگیرد این نیرو تخریب کننده است و می‌تواند شرایط سلامتی فرد و جامعه را به خطر بیندازد.

این روانشناس با اشاره به اینکه وقتی جوان بیکار است احساس ارزشمندی، احساس توانمندی، احساس مفید بودن و احساس تاثیر گذاری در جامعه را از دست خواهد داد، اضافه کرد: در این صورت مسئولیتی نسبت به اتفاقات جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند ندارد و  اگر مسئولیت پذیری پایین باشد و از طرفی نیاز‌های مالی، فرد را تحت فشار قرار دهد در این صورت احتمال دارد جوان انرژی سرشار خود را در مسیر‌های تخریبی جامعه به کار خواهد برد.

او گفت: برای جلوگیری از این اتفاقات بهتر است پیش بینی‌های لازم، ایجاد زیر ساخت ها و زمینه سازی لازم صورت گیرد و به نیروی جوان اعتماد شود که به مراتب هزینه‌های کمتری در مقایسه با تخریب‌هایی که این قشر به جامعه وارد می‌کنند را دارد.

بیشتر بخوانید: جوانان نیازمند کار و سرگرمی‌های سالم هستند 

اکبرزاده با بیان اینکه اعتیاد نیز یکی دیگر از مشکلات عمده جامعه امروزی است، افزود: پژوهش‌های فراوانی دلیل اصلی اعتیاد را بیکاری می‌دانند و عدم اشتغال با رایج شدن اعتیاد در جامعه ارتباط مستقیم دارد که هزینه‌های سنگینی را تحمیل جامعه می‌کند.

این روانشناس درباره آسیب‌های رایج دیگر ناشی از بیکاری، گفت: مشکل در تصمیم گیری مناسب، کاهش عزت نفس، تضعیف اعتماد به نفس، مشغله ذهنی مدام وشدید، تمرکز پایین، مشکلات شدید اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، بی بند وباری، افسردگی، پرخاشگری، جامعه ستیزی، افزایش مشکلات خانوادگی، زیاد شدن طلاق و… از آسیب های بیکاری است.

او تصریح کرد: موتور انگیزشی جامعه طراوت و شادابی نیروی جوان است که پایه و اساس این شادابی زایندگی، تولید و خلاقیت نیروی جوان است و یکی از موثرترین عوامل برای شکل دهی موارد فوق استقلال فکری و استقلال مالی نیروی جوان است که در اثر اشتغال ایجاد می‌شود.

این روانشناس خاطرنشان کرد: بیکاری جوانان یکی از شاخصه‌های اصلی و تاثیر گذار در رکود اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه است و بیکاری جوانان بطور کلی سلامت روان فردی و اجتماعی را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

انتهای پیام/

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حقیقت آن است که همیشه در به خاطر آوردن چیزها خیلی خوب عمل نمی کنیم و ممکن است هنوز به در اتاق نرسیده فراموش کنیم اصلاً برای چه به آنجا آمده ایم. در مقابل، بعضی اتفاقات هستند که خود می خواهیم فراموش شان کنیم اما هر چه سعی می کنیم از ذهن مان خارج نمی شوند و خلاص شدن از شرشان غیر ممکن به نظر می رسد.

حتی در قرن بیست و یکم هم هنوز بسیاری از دانشمندان نمی توانند توضیحی برای ساز و کار ذهن ما ارائه دهند. هیچ قرصی اختراع نشده که بتواند ما را از ضعف حافظه حفظ کند و هیچ تکنیک «فراموشی» ای هم وجود ندارد که همیشه کارساز باشد. در ادامه به تکنیک های روانشناسانه ای خواهیم پرداخت که ممکن است در این راه کمک تان کنند.

۱– هربار که فکرتان به سمت موضوع ناخوشایندی می رود دست از فکر کردن به آن بکشید

برای اینکه شماره تلفن مادرتان را حفظ شوید احتمالاً آنقدر آن را برای خودتان تکرار می کنید تا در ذهن تان تثبیت شود. این تکنیک در مورد فراموش کردن چیزها باید دقیقاً برعکس اجرا شود، یعنی هر بار که خاطره ای به ذهن تان می آید، باید به سرعت فکرش را کنار بگذارید. به علاوه می توانید خودتان را مجبور کنید به چیز دیگری فکر کنید تا دوباره سر و کله ی آن خاطره  ناخوشایند پیدا نشود. اگر زیاد این کار را انجام دهید، آن خاطره احتمالاً یک روز از ذهن تان بیرون خواهد رفت.

۲– شرایط را تغییر دهید

وقتی به خاطره  بد خود فکر می کنید، احتمالاً می توانید تمام جزئیات آن اتفاق را درست همانطور که رخ دادند به خاطر آورید، اینکه چند سالتان بود، چه پوشیده بودید یا چه کسانی پیش تان بودند، یعنی همان چیزهایی که شرایط آن موقعیت محسوب می شوند. دانشمندان پی برده اند هر خاطره ای با شرایط تجربه ی آن گره خورده و این شرایط هستند که به ما کمک می کنند خاطره ای را به یاد آوریم. بنابراین اگر می خواهید خاطره ای را فراموش کنید باید شرایط آن را تغییر دهید.

سعی کنید وقتی به خاطره ی خود فکر می کنید جزئیات جدید و مهمی به آن اضافه کنید که در واقعیت هرگز رخ ندادند و هر بار با شرایط مختلفی به آن موقعیت فکر کنید. این کار آنچنان ذهن شما را سردرگم خواهد کرد که آن خاطره را به کلی از ذهن تان بیرون خواهد کرد.

۳– یک خاطره ی قوی تر بسازید

این ترفند فقط در صورتی مؤثر خواهد بود که بلافاصله بعد از تجربه ی چیزی که می خواهید فراموشش کنید، به آن عمل کنید. بعد از وقوع چیزی که علاقه ای به یادآوری اش ندارید، باید دست به کاری بزنید که بتوانید به جای آن خاطره ی ناخوشایند، آن را از آن زمان به خصوص به یاد بیاورید. خاطره ی دوم باید قدرت بیشتری داشته باشد.

مثلاً اگر مکالمه ی ناخوشایندی با دوست سابق تان داشتید، می توانید به خرید بروید و چیزی که مدت ها منتظرش بودید را برای خودتان بخرید، به یک شهربازی بروید یا حتی کار ساده ای مثل در آغوش گرفتن عشق زندگی تان انجام دهید، چون تماس فیزیکی تأثیر مثبتی بر سلامت روانی ما دارد. بدیهی است وقت هایی که سعی دارید حواس خود را پرت کنید، نباید به اتفاق رخ داده فکر کنید، در غیر اینصورت، شرایط جدیدی به آن خاطره اضافه خواهد شد که این مسأله کار فراموش کردن آن را سخت تر خواهد کرد.

۴– حواس خود را به یک خاطره ی مشابه اما مثبت پرت کنید

هر بار که خاطره ی بدی به یادتان می آید، سعی کنید یک اتفاق مشابه اما مثبت را به خاطر بیاورید تا آن را جایگزین خاطره ی بدتان کنید. برای مثال، اگر حرف احمقانه ای به دوستان تان زدید و می خواهید آن لحظه را فراموش کنید، مواقعی را به خاطر آورید که حرف های هوشمندانه یا زیرکانه ای زدید. هر بار که فکر آن خاطره ی ناخوشایند به ذهن تان هجوم می آورد، این کار را انجام دهید تا بالاخره آخرین باری باشد که آن خاطره را به یاد می آورید.

۵– زاویه ی دیدتان را تغییر دهید

ما گاهی ذهن مان را به چیزهایی که نباید مشغول می کنیم و برای آن ها نگران می شویم. این احساسات ما هستند که به ما اجازه ی فراموش کردن یک خاطره را نمی دهند، پس کلید حل مسأله این است که دست از برخورد احساسی با آن موقعیت برداریم. خاطره ی خود را تجزیه و تحلیل کنید و سعی کنید از زاویه ی دیگری به آن فکر کنید. شاید اصلاً هیچ اتفاق بدی رخ نداده باشد یا شاید هم آن اتفاق به چیز خوشایندی منتهی شود.

اگر نمی توانید خودتان را قانع کنید و به نظر کس دیگری احتیاج دارید، درباره ی خاطره ی خود با کسی صحبت کنید. شاید عکس العمل شخص مقابل تان شما را مطمئن سازد که بیش از حد به آن موضوع فکر کرده اید و نگرش احساسی تان به آن موضوع از بین برود، مسأله ای که باعث می شود آن خاطره هم از ذهن تان بیرون رود.

منبع: روزیاتو

انتهای پیام/ 

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حتی اگر ما افراد آگاه و مبادی آدابی هم باشیم ممکن است کار‌هایی را انجام دهیم که آنقدر‌ها مودبانه نباشد. حتی به نظر بسیاری از ما این رفتار‌ها بی‌ادبی نیستند. بسیاری از ما حتی حواسمان نیست که ممکن است این کار‌های ساده که هر روز آن‌ها را انجام می‌دهیم، بی‌ادبی تلقی شود.

۱. بدون اینکه از ما سوال شود، ابراز عقیده می‌کنیم: در هر زمان و هر مکان ابراز عقیده می‌کنیم. در حالی که در بسیاری از فضا‌های اجتماعی تا زمانی که از ما خواسته نشده است، نباید نظر بدهیم. مراقب خطر بی‌ادب خوانده شدن باشیم.

۲. پیامک حین راه رفتن: اگر وسط یک پیاده‌رو یا فروشگاه شلوغ مشغول نوشتن یک پیامک هستیم، نسبت به اطرافیانمان بی‌توجه و بی‌ادب بوده‌ایم. بهتر است سر راه دیگران نایستیم و جایی پیاممان را بنویسیم که موجب ایجاد ترافیک و مزاحمت برای دیگران نشود.

۳. تماس تلفنی در سرویس بهداشتی عمومی: متأسفانه این کار بی‌ادبانه‌ای است و باید منتظر بمانیم تا در مکان خصوصی به تلفن پاسخ دهیم. درست همان‌طور که نباید در تاکسی و مکان‌های عمومی با تلفن صحبت کنیم.

۴. هنگام خرید چیزی مشغول تلفن همراه خود باشید: درست است که ما مسئولان فروش را نمی‌شناسیم، اما کار مودبانه‌ای نیست که آن‌ها را در نظر نگیریم و حتی چند ثانیه به آن‌ها توجه نکنیم.

۵. استفاده نکردن از کلمه «لطفا» و «متشکرم» به افرادی که مشغول کار‌های خدماتی هستند: افرادی که در موقعیت‌های خدماتی هستند کار باارزشی ارائه می‌کنند که باید مانند دیگر انسان‌ها با آن‌ها به ادب و تواضع رفتار کنیم و قدردان آن‌ها باشیم. با نگاه از بالا به پایین و طرز صحبت کردن نادرست، تنها خودمان را بی‌ادب جلو می‌دهیم.

۶. به خاطر ندانستن چیزی احساس بدی را در دیگران ایجاد می‌کنیم: هر یک از افراد مهارت و تخصص‌هایی دارند. مثلا اگر ما طرز تهیه کیک شکلاتی را بلد نباشیم، بدون شک برای ما ضعف محسوب نمی‌شود. اما گاهی اوقات ما دیگران را برای چیزی که نمی‌دانند مسخره کرده و آن‌ها را شرمگین کرده‌ایم.

۷. ابرو در هم کشیدن و ترش‌رویی: گاهی بدون علت خاصی چهره در هم کشیده‌ایم و این تصور را ایجاد می‌کنیم که عصبانی یا نگران هستیم. این اتفاق می‌تواند ارتباط ما را مختل کند. در این مواقع باید لبخند بزنیم تا محیط را به حالت طبیعی بازگردانیم.

۸. استفاده از بلندگوی تلفن همراه در مکان عمومی: آداب استفاده از تلفن همراه به ما می‌گوید وقتی از بلندگوی تلفن خود در مکان عمومی استفاده می‌کنیم، موجب می‌شویم که دیگران همه حرف‌های ما را بشنوند و در نهایت کار بی‌ادبانه‌ای انجام داده‌ایم.

۹. به داستان‌های دیگران سریع پاسخ می‌دهیم: دوست شما ماجرایی را تعریف می‌کند. شما سریع به او پاسخ می‌دهید و از تجربه خودتان حرف می‌زنید. گاهی اوقات این مهربانی جنبه بی‌ادبی به خود می‌گیرد و گویی شما تنها در حال پاسخ دادن هستید.

۱۰. به قدردانی افراد نزدیکمان توجه نمی‌کنیم: گاهی اوقات به علت فروتنی و خجالت به ابراز قدردانی دیگران توجه نمی‌کنیم. در حالی که گاهی اوقات این اتفاق جنبه بی‌رحمانه‌ای به خود می‌گیرد و بی‌ادبی محسوب می‌شود.

۱۱. در رانندگی به دیگران راه نمی‌دهید: رانندگان احتمالاً از خواندن این بخش لبخندی زده باشند. ما در رانندگی مجبوریم وارد خطوط دیگر شویم تا به اتوبان، خیابان و یا دسترسی محلی نزدیک‌تر شویم و از پیچیدن‌های ناگهانی جلوگیری کنیم. به دیگران اجازه عبور بدهیم و بدانیم این یکی از کار‌های بی‌ادبانه روزمره ماست.

۱۲. مصرف غذا با بوی تند در محل کار: محل کار هر فرد متشکل از افرادی است که ممکن است به بوی تند ماهی و امثال آن حساس باشند. بهتر است در این زمینه توجه لازم را داشته باشیم که این کار می‌تواند به معنای در نظر نگرفتن دیگران باشد و بی‌ادبی تلقی شود.

۱۳. درخواست دیدن خانه دیگران: اگر دوست یا فامیل شما خانه خود را عوض کرده است و علاقه دارید خانه جدید او را ببینید، تا زمانی که خودش چنین پیشنهادی به شما نداده، بر کنجکاوی خود مسلط شوید و درخواست دیدن منزل را مطرح نکنید.

۱۴. دیگران را به هم معرفی نمی‌کنید: وقتی شما دو نفر را می‌شناسید که یکدیگر را از قبل نمی‌شناسند، کار مودبانه‌ای نیست که آن‌ها را به یکدیگر معرفی نکنید. گاهی اوقات ممکن است فراموش کنیم، اما این کار اهمیت زیادی دارد و موجب ایجاد احساس راحتی بین آن‌ها و فضای صمیمانه جلسه می‌شود.

۱۵. می‌پرسیم که آیا افراد فرزند دارند: ما در جریان زندگی دیگران نیستیم و نمی‌دانیم چه کسی در این اواخر سقط جنین داشته و یا تلاش کرده است که بچه داشته باشد. این سوال بی‌ادبانه‌ای است که بسیاری از افراد بدون آگاهی از حواشی آن را از دیگران می‌پرسند.

۱۶. قرار می‌گذارید و توقع دارید دیگری هزینه صورت‌حساب را بدهد: چقدر برای شما اتفاق افتاده است که برنامه‌ای را بریزید، اما پول کافی برای پرداخت نداشته باشید؟ متأسفانه این کار نشان می‌دهد شما به اندازه جیب خودتان حرکت نمی‌کنید و از دیگران توقع نادرستی دارید و در نتیجه باید این رفتار خودتان را تغییر دهید.

۱۷. کنسل کردن برنامه: اگر برنامه خودتان را به راحتی لغو می‌کنید، به دوستان و آشنایانتان این پیام را می‌رسانید که خیلی برای شما اهمیت ندارند. برای لغو کردن قرار قبلی خودتان، دلیل خوبی ارائه کنید و برای تنظیم قرار بعدی اقدام کنید تا احساس بهتری را به دیگران منتقل کنید.

۱۸. به دیگران می‌گویید لبخند بزنند: شما ممکن است روز خیلی خوبی را گذرانده باشید و احساس خیلی خوبی داشته باشید، اما دلیل نمی‌شود به دیگران بگویید که لبخند بزنند. بعضی اوقات افراد نیاز به نشان دادن احساسات واقعی خودشان دارند و در هر حالتی لبخند زدن توصیه خوبی نیست.

۱۹. بازو‌های خود را در هم می‌کشید: بعضی از حرکت‌ها به اصطلاح زبان بدن نام دارند. شما باید توجه داشته باشید که وقتی بازو در هم می‌کشید، ممکن است دیگران از حرکت شما احساس بی‌احترامی و بی‌توجهی کنند.

۲۰. نام دوستانتان را فراموش می‌کنید: بعضی اوقات این اتفاق برای شما پیش می‌آید. متأسفانه اینکه نام دوست خودمان را فراموش کنیم بسیار بی‌ادبانه است و حس بدی را برای او ایجاد می‌کند. تلاش کنید از اینگونه اتفاقات جلوگیری کنید.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/

سمانه بهزادپور روانشناس و مشاور خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره آمادگی کودکان برای حضور در مهمانی‌ها اظهار کرد: در ابتدا اینکه به عنوان والد چه رفتاری را نامناسب بدانیم، حائز اهمیت است و ما نمی‌توانیم از یک کودک ۴-۵ ساله انتظار داشته باشیم همانند یک آدم بزرگسال در مهمانی رفتار کند، باید انتظارات خود را از رفتار کودکان در مهمانی‌ها چه به عنوان مهمان و چه به عنوان میزبان تعدیل کنیم.

این روانشناس گفت: اینکه کودک ما در مهمانی از ما حرف شنوی داشته باشد، قطعا موردی نیست که بخواهیم یک دفعه میسر شود و کودکی که به طور معمول حرف گوش نیست و لجبازی دارد، نمی توانیم چنین انتظار داشته باشیم حتی اگر قبل مهمانی با او صحبت کرده باشیم که حرفمان گوش کند ممکن است ناگهان در مهمانی تبدیل به یک کودک مطیع و خوش رفتار شود.

بهزادپور افزود: اگر کودک ما از این دست کودکان است باید سعی کنیم ابتدا بر روی رابطه خود با کودکمان بیشتر تمرکز کنیم و سعی کنیم از روش‌های تربیتی درست ابتدا مشکلات رفتاری او را به طور کلی کاهش دهیم و اگر این گونه رفتار‌ها شدید است از یک متخصص کمک بگیریم.

او با بیان اینکه اگر ارتباط خوبی با کودکمان داشته باشیم، کودکمان حرف شنوی بیشتری از ما خواهد داشت، ادامه داد: در واقع برخی اوقات والدین در خانه کودک را بسیار محدود می‌کنند، به او بیش از حد “بکن نکن” می‌کنند و کنترل زیادی روی کودکشان دارند درنتیجه کودک در مهمانی فرصتی برای آزادی پیدا می‌کند و رفتار‌های غیرمعمول و نامناسبی انجام می‌دهد.

این روانشناس اضافه کرد: در اینجا والدین باید رفتار‌های خود را در مقابل کودکشان اصلاح کنند، محدود کردن بیش از حد کودک و “بکن نکن”‌های افراطی می‌تواند رابطه والد-کودک را تضعیف کند و لجبازی و مخالف جویی کودک را تشدید کند که گاهی در مهمان‌ها و در جمع شدت بیشتری هم پیدا می‌کند.

بهزادپور بیان کرد: اگر کودکتان به طور معمول کودکی حرف گوش کن است و مشکلات رفتاری زیادی در خانه ندارد، قبل از رفتن به مهمانی دوستانه با او صحبت کنید و به او بگویید که انتظاراتتان از او چیست و چه رفتار‌هایی در مهمانی نامناسب هستند.

او با اشاره به اینکه اگر می‌خواهید کودکتان مبادی آداب رفتار کند، باید به او آداب معاشرت را آموزش دهید، افزود: این کار را می‌توانید از طریق خواندن کتاب‌های مربوطه یا بازی نقش و… انجام دهید.

این روانشناس خاطرنشان کرد: قصه و بازی زبان کودک است، سلام کردن، تشکر کردن، گفتن “لطفا”، اجازه گرفتن برای برداشتن چیزی و … را می‌توانید با کودکتان تمرین کنید همچنین این کار می‌تواند در قالب یک بازی مثلا “مهمان بازی” باشد و بار‌ها رعایت این موارد را با او تمرین کنید، وقتی کودک این آداب اجتماعی را بار‌ها و بار‌ها در بازی هایش با شما تمرین کند، در مهمانی‌ها نیز اجرا خواهد کرد.

انتهای پیام/

مرجان پلویی کارشناس ارشد روان شناسی عمومی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان،  درباره تاثیر دوش آب سرد در کاهش استرس اظهار کرد: دوش گرفتن با آب سرد نقش موثری در کاهش میزان اسید اوریک، افزایش مقدار گلوتاتیون در خون و کاهش استرس دارد همچنین دوش گرفتن با آب سرد با اثر گذاشتن بر پیام‌رسان نورآدرنالین در کاهش افسردگی هم موثر است.

افسردگی را با ورزش منظم فراری دهید

او بیان کرد: ورزش منظم با تنظیم کردن انتقال دهنده‌های عصبی، افسردگی را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر وقتی فردی به طور منظم ورزش می‌کند، سلامت جسمی و روانی‌اش بهبود و احتمال ابتلایش به بیماری‌های مزمن کاهش پیدا می‌کند، امید به زندگی، نشاط و رضایت‌مندی از زندگی اش بیشتر می‌شود.

بیشتر بخوانید: اختلال زجرآوری که ترس و اضطراب ناگهانی به جانمان می‌اندازد!

این کارشناس ارشد روان شناسی عمومی افزود: شخصی که به طور منظم ورزش می‌کند، به افت عملکرد در زندگی دچار نمی‌شود همچنین موفقیت‌های کوچکی که فرد در ورزش به دست می‌آورد، او را امیدوار و اعتماد به نفسش را تقویت می‌کند.

پلویی تاکید کرد: فرد افسرده به طور مداوم نشخوار فکری دارد، بنابراین وقتی چنین شخصی ورزش می‌کند، توجه و تمرکزش به سمت فعالیت‌های مفید جلب می‌شود. شخص افسرده منزوی است و تمایل دارد که تنها باشد همچنین او با افت عملکرد در زندگی مواجه می‌شود.حال اگر چنین فردی به پارک یا باشگاه ورزشی برود، به علت تعاملی که با دیگران برقرار می‌کند، حال روانی‌اش بهتر می‌شود.

بیشتر بخوانید: ترفند‌هایی برای داشتن زندگی آرام و لذت‌بخش

او تصریح کرد: مبتلایان به افسردگی برای بهبود وضعیت روانی خود لازم نیست که برای ورزش کردن به طور سخت و فشرده برنامه‌ریزی بکنند. این افراد می‌توانند روزانه تنها ۱۰ دقیقه را به ورزش کردن اختصاص بدهند و به تدریج بر شدت و تعداد تمرین‌ها بیفزایند.

این کارشناس ارشد روان شناسی عمومی درباره رابطه شغل مناسب در افزایش رضایت از زندگی گفت: وقتی فردی شغل مناسبی دارد و به آن علاقه‌مند است، هر روز کار‌هایی جدید را با خلاقیت انجام می‌دهد، بنابراین چنین شخصی از زندگی خود رضایت دارد.

پلویی یادآوری کرد: فردی که در زندگی هدف دارد، برای آینده خود برنامه‌ریزی می‌کند. داشتن برنامه در تقویت روحیه شخص موثر است. وقتی که ما کودک هستیم، برای آینده خود هدف‌هایی مبهم داریم و سعی می‌کنیم که با الگوبرداری از والدین، معلمان و افراد جامعه پیش برویم، ولی به تدریج که به سن بلوغ نزدیک می‌شویم برای رسیدن به اهدافمان برنامه‌ریزی می‌کنیم. اگر این اهداف در راه استعداد و سلیقه ما باشد، موفقیت‌هایی زیاد در انتظار ماست و رضایت از زندگی در ما افزایش پیدا می‌کند.

انتهای پیام/

چگونه طعم شیرین رضایت از زندگی را بچشیم؟

حسن اکبرزاده روانشناس و مشاور خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره راهکارهای  جلوگیری از زودرنجی اظهار کرد: عده‌ای از افراد در موقعیت‌های مختلف به خصوص در موقعیت ارتباطی از حساسیت بالایی برخودار هستند، بنابراین به خیلی از مسائل ریز و درشت عکس العمل نشان می‌دهند.

اکبرزاده بیان کرد: حساسیت زیاد باعث بالا رفتن اضطراب شده و اضطراب بالا در تمرکز اختلال ایجاد می‌کند در نتیجه فرد با افت عملکرد روبرو می‌شود.

او با بیان اینکه افراد زودرنج اغلب از عملکرد مناسبی برخوردار نیستند، افزود: این افراد در روابط خانوادگی و بین فردی شاکی هستند.

این روانشناس با اشاره به اینکه یکی از ویژگی‌های بارز افراد زودرنج حساسیت افراطی آن‌ها در موقعیت‌های مختلف ارتباطی است، ادامه داد: آن‌ها در انتظار دیگران هستند که از دل آن‌ها خبردار باشند و ناراحتی آن‌ها را با معذرت خواهی و یا رفتار‌های گوناگون کم کنند، در حالی شاید افراد عادی از این موقعیت‌ها چنین برداشتی نداشته باشند و نیازی به واکنش‌های عذرخواهانه نباشد.

اکبرزاده تصریح کرد: افراد زودرنج دوستی‌های ماندگار و طولانی ندارند و از زمین و زمان شکایت دارند، این افراد در رابطه زوجی هم مشکلات فراوانی دارند و از زندگی مشترک لذت چندانی نمی‌برند، چراکه همیشه نگران رفتار و قضاوت دیگران هستند.

او افزود: این افراد باعث افت اعتماد به نفس در اعضای خانواده می‌شوند، چراکه بسیار ایرادگیر هستند و این رفتار بعضی اوقات حتی به نوع سلام دادن اعضای خانواده هم می‌رسد.

این روانشناس اظهار کرد: حتی به لحاظ جسمانی اکثرا این افراد بیشتر مریض می‌شوند، اما در بررسی‌های پزشکی اغلب تشخیص درد‌های روان تنی داده می‌شود و علائم جسمانی محصول مشکلات روانشناختی ودرگیری ذهنی شدید هستند.

اکبرزاده درباره راهکار برای جلوگیری از زودرنجی، عنوان کرد: اغلب توصیه می‌شود که مهارت‌های زندگی را آموزش ببینند، مانند مهارت خودآگاهی که به صورت کلی به آگاهی افراد از توانمندی‌ها و ضعف هایشان می‌پردازد.

او ادامه داد: در مهارت خودآگاهی افراد با آگاهی از نقاط قوت وبهره گیری از آن می‌توانند نقاط ضعف خود را بهبود بخشند، چراکه زود رنجی یک ضعف مهارتی است و با آگاهی از این ضعف و بهره گیری از توانمندی‌ها می‌توان اوضاع را تعدیل کرد.

این روانشناس از دیگر مهارت‌های موثر برای جلوگیری از زودرنجی را ارتباط موثر دانست و گفت: خوشرویی، برخورد مناسب، ارتباط چشمی و زبان بدن متناسب باکلام از عوامل موثر در رابطه هستند.

بیشتر بخوانید: چگونه اضطراب را در وجودمان بکشیم؟

اکبرزاده اضافه کرد: یک شروع مناسب با خوشرویی و کلام شفاف ایجاد می‌شود افراد در جمع بسته به شرایط آن فعال باشند و به دیگران بازخورد‌های مناسب بدهند و در موقعیت مناسب از توانمندی‌های خود نیز صحبت کنند.

او با اشاره به اینکه یکی از ویژگی‌های تاثیر گذار در ارتباط موثر هنر گوش دادن است، افزود: گوش دادن با شنیدن متفاوت است در گوش دادن ما فعال هستیم، عکس العمل‌های مناسب بدنی و کلامی مبنی بر تایید، توجه و گوش دادن به طرف مقابل نشان می‌دهیم.

این روانشناس با بیان اینکه از دیگر مهارت‌های جلوگیری از زودرنجی حل مسئله است، اضافه کرد: در هنگام ناراحتی از هیجانات خودآگاهی پیدا کنید، مسئله یا مشکل را به صورت دقیق تعریف کنید، راهکار‌های گوناگون برای حل مسئله را مشخص کنید و از بین راهکار‌ها با مقایسه و تطبیق بهترین راه حل را برای حل مسئله انتخاب کنید.

اکبرزاده درباره مهارت کاهش استرس که برای جلوگیری از زودرنجی مفید است، گفت: هر موقعیتی که سازگاری فرد را بهم بریزد منجر به استرس می‌شود.

او خاطرنشان کرد: برای مقابله کارآمد با استرس بهتر است عامل استرس زا را شناسایی کنیم، نگرش واقع بینانه به موقعیت استرس زا داشته باشید و به نکات مثبت توجه کنید در جهت حل مشکل برنامه ریزی کنید.

انتهای پیام/

کمال پرهون روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره چگونگی رفتار با فرزند اول بعد از تولد فرزند دوم اظهار کرد: به دنیا آمدن یک نوزاد جدید همان قدر که اتفاق شیرین و هیجان انگیزی برای والدین محسوب می‌شود، به همان اندازه نیز می‌تواند برای همشیره‌های بزرگتر ایجاد بحران و مشکل‌زا باشد.

این روانشناس بیان کرد: والدین انرژی زیادی را صرف آماده سازی برای عضو جدید خانواده می‌کنند و پس از آن توجه خانواده به مراقبت از نوزاد نو رسیده معطوف می‌شود، این تغییرات و عدم توجه والدین به کودکان بزرگتر برای آن‌ها دشوار است و می‌تواند به حس حسادت و گاهی برگشت پذیری به رفتار‌های کودکانه در آن‌ها منجر شود.

این روانشناس گفت: والدین می‌توانند با بحث راجع به بارداری با توجه به اصطلاحاتی که برای بچه قابل فهم است، آن‌ها را از اتفاق در راه با خبر کنند.

وی افزود: به طور کلی هرچه فاصله سنی بین خواهران و برادر‌ان کم‌تر باشد، این دوره انتقالی مشکل‌تر خواهد بود،اما سن کودک هرچه قدر هم باشد، با آمدن کودک جدید دنیایش زیر و رو خواهد شد، لذا می‌توان با رعایت برخی از راهکار‌ها انتقال ملایم و کم خطری را برای همشیره‌ها ایجاد کرد.

پرهون ادامه داد: امروزه برخی از والدین مایل هستند که تجربه تولد را با همه خانواده شریک شوند، حال اگر تصمیم به چنین کاری گرفته‌اید، باید به دقت به کودک بزرگترتان آموزش دهید که چه اتفاقی قرار است بیفتد تا وحشت زده نشود، بعد از زایمان اجازه دهید که کودکان به بیمارستان بیایند و خواهر یا برادر جدیدشان را ببینند و اگر در بیمارستان اجازه دادند بگذارید تا کودک را بغل کنند.

بیشتر بخوانید: چگونه بر حسادت خود غلبه کنیم؟ 

این روانشناس با اشاره به اینکه بگذارید کودکان در انجام کار‌های نوزاد کمک کنند، اضافه کرد: حداقل در هفته‌های اولیه همشیره‌ها مشتاق خواهند بود که در کار‌های نوزاد کمک کنند، اجازه دهید که تحت نظارت خود شما کار‌هایی که از دستشان برمیاید را انجام دهند. این کار باعث خواهد شد که بین آن‌ها پیوندی عاطفی و گرم ایجاد شود و کودک بزرگتر را تبدیل به خدمتکار نکنید، چون وظیفه نگهداری از نوزاد تازه زایش یافته وظیفه همشیره‌ها نیست.

وی با بیان اینکه والدین باید به اندازه کافی برای کودک یا کودکان بزرگتر زمان اختصاص دهند، گفت: کودکان می‌اندیشند که شما همه وقت خود را به نوزاد جدید اختصاص داده‌اید و این مساله باعث خواهد شد که آن‌ها حسود شوند، یا اینکه نسبت به شما یا نوزاد احساس پرخاشگری و عصبانیت کنند.

پرهون افزود: هر روز به ویژه در زمان‌هایی که نوزاد در خواب است، زمان ویژه‌ای را به دیگر کودکان نیز اختصاص دهید تا احساس طرد و نادیده گرفته شدن نکنند، این مساله باعث کاهش حسادت، پرخاشگری و عصابنیت در آن‌ها خواهد شد.

این روانشناس تصریح کرد: به خویشاوندان و دوستان خود یادآوری کنید که فرزند بزرگتر شما ممکن است بخواهد درباره چیزی غیر از نوزاد جدید صحبت کند، اگر بستگان یا دوستان می‌پرسند که چگونه می‌تواند کمک کند، یک فعالیت سرگرم کننده و شاد یا چیز خاصی را برای کودک بزرگتر پیشنهاد کنید.

وی خاطرنشان کرد: سعی نکنید احساسات منفی فرزندتان را “رفع” کنید، فقط بهترین تلاش خود را برای درک و پذیرش آن‌ها انجام دهید و نسبت به موقعیت و وضع موجود زیاد حساسیت به خرج ندهید.

انتهای پیام/

ترفندهایی که حسادت فرزند اول را به فرزند دوم رفع می‌کند

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اگر وقت کافی برای خود بگذارید، یک میلیون ایده برای مراقبت از خود پیدا خواهید کرد. با این تعریف، مراقبت از خود «عملی است که برای حفظ یا ارتقاء سلامت، رفاه و خوشبختی فردی انجام می‌شود.» در اصل، مراقبت از خود کاری است که از انجام آن لذت می‌برید و باعث می‌شود تا ذهن شما از استرس دور شود. در زیر لیستی از چند ایده مراقبت از خود که بسیار بین مبتدیان رایج است، آورده می‌شود.

فعالیت‌هایی که می‌توانید برای مراقبت از خود و آرامش ذهن تان انجام دهید:

۱. کتاب یا مجله بخوانید.

۲. به پیاده روی بروید یا در قسمت جدیدی از محله خود به گشت و گذار بپردازید.

۳. مراقبه یا یوگا را امتحان کنید!

۴- اگر قبل از عصر است، از یک فنجان چای یا قهوه لذت ببرید.

۵- یک حمام گرم یا دوش بگیرید.

۶. به سینما بروید؛ فیلم جدید یا یکی از فیلم‌های مورد علاقه خود را تماشا کنید.

۷. با یک دوست عزیز وقت بگذرانید.

۸. یک فعالیت ذهن آگاهی یا حتی فقط تنفس عمیق را تمرین کنید.

۹. بنویسید. درباره احساسات خود یا در مورد داستانی خلاق، فقط بنویسید.

۱۰- از دیگر خلاقیت‌ها مانند نقاشی، طراحی یا خیاطی استفاده کنید.

۱۱. منطقه‌ای از خانه خود را مرتب و خلوت کرده و وسایل اضافی را دور بریزید.

۱۲. با صدای بلند به موسیقی گوش دهید و تحرک داشته باشید.

۱۳. مواردی را که نسبت به آن‌ها سپاسگزار هستید و الهام بخش شما هستند را بنویسید.

۱۴- در صورت لزوم به خودتان اجازه دهید و گریه کنید، اما سعی کنید برای مدت خیلی طولانی در آن غرق نشوید.

۱۵. برای تماشای غروب یا طلوع آفتاب، به محل مورد علاقه خود در شهر بروید.

۱۶. غذای مورد علاقه خود به مقداری که دوست دارید بخورید و احساس گناه نکنید!

۱۷. برنامه‌های طنز و سبک تلویزیون را تماشا کنید، مطمئن باشید که کمک می‌کند.

۱۸- یک شب را با افراد مورد علاقه خود برنامه ریزی کنید.

۱۹- کار‌های روزانه خود را رها کنید و فقط استراحت کنید.

۲۰- به باشگاه بروید (یا در اتاق نشیمن خود با یک فیلم یوتیوب) تمرین کرده و استرس را برطرف کنید.

۲۱. چیزی که از آن لذت می‌برید را بپزید یا چیز جدیدی را امتحان کنید!

۲۲. یک معما یا جدول کلمات متقاطع را حل کنید.

۲۳- کمد خود را تمیز کنید.

۲۴. برای شارژ مجدد، ۲۰ یا ۳۰ دقیقه چرت بزنید، اما اجازه ندهید که تمام روز شما در رختخواب بگذرد!

۲۵. اگر دوست دارید چند ساعت یا یک روز از رسانه‌های اجتماعی دور شوید.

۲۶- برای یک نفر بدون این که خبردار شود، یک کار خوب انجام دهید (مثلا برای کسی که توانایی ندارد، قهوه یا غذا بخرید).

۲۷. برنامه TED را در مورد موضوعی که می‌خواهید در مورد آن بیشتر بیاموزید، تماشا کنید.

۲۸. با شخصی که تاکنون با او صحبت نکرده اید، تماس بگیرید.

۲۹. به عکس‌های قدیمی نگاه کنید؛ روی خاطرات مثبت تمرکز داشته باشید.

۳۰. از لیست برنامه ریزی‌های خود کاری را خارج کنید (یا برنامه جدیدی را به آن اضافه کنید)!

۳۱. وقت خود را برای کاری که به آن اعتقاد دارید صرف کنید.

اشکال خودمراقبتی بسیار بیشتر از فعالیت‌هایی است که در اینجا ذکر شده، اما شما باید فقط بسیار مراقب بوده و با خودتان مهربان باشید؛ همواره به یاد داشته باشید که همه چیز خوب خواهد بود.

منبع: ایسکا نیوز

انتهای پیام/

زهرا امام روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره راهکار برای درمان اضطراب اظهار کرد: اضطراب حالتی از نا آرامی و تشویش است، تمرکز روی احتمال شکست، خطر یا بدبختی، که باعث پریشانی شما می‌شود.

این روانشناس با بیان اینکه اضطراب از دو منبع سرچشمه میگیرد، افزود: تنش جسمانی که شامل نشانه‌های جنگ و گریز است و از هورمون استرس ناشی می‌شود و افکاری که متمرکز بر وقوع خطر در آینده است.

امام گفت: نشانه‌های جنگ و گریز زمانی در بدن ما ظاهر می‌شوند که بخواهند ما را برای فرار یا جنگیدن علیه تهدید‌ها آماده کنند، این علائم شامل احساس غش یا سرگیجه، تنفس سریع، تعریق، تپش قلب، کرختی و.. است.

او با اشاره به اینکه اضطراب می‌تواند حالتی موقتی باشد یا زمان زیادی طول بکشد، ادامه داد: به نظر می‌رسد اضطراب، تجربه‌ای حیاتی و ضروری برای بشر است که بعضی افراد فقط گاهی آن را تجربه می‌کنند، ولی بسیاری از افراد زمان طولانی تری با آن درگیر هستند.

این روانشناس با بیان اینکه واقعیت این است که هیچ کس نمی‌داند دقیقا چه عاملی باعث بروز اضطراب می‌شود، گفت: قطعا برخی از اضطراب‌ها بنا به دلایل مشخصی مثل تغییرات اساسی زندگی و برخی مشکلات پزشکی یا عوارض جانبی یک دارو نمایان می‌شوند، اما زمانی که با یک الگوی اضطرابی روبه رو باشیم نمی‌توان به طور دقیق آن را به علت خاصی ربط داد.

امام اظهار کرد: اضطراب نتیجه تعامل پیچیده‌ی بین افکار و الگو‌های تفکر، تنش جسمانی، استعداد زیستی، رویداد‌های استرس زا در زندگی و همچنین مطالبات متناقض زندگی است.

بیشتر بخوانید: اضطراب کودکانمان را چگونه کنترل کنیم؟ 

او درباره رفتار درمانی شناختی، گفت: رفتار درمانی شناختی حاصل چندین دهی کار پژوهشی است، این یک درمان قطعی برای همه مشکلات نیست، اما شواهد و پژوهش‌های محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد این درمان برای خیلی از افراد مفید واقع می‌شود.

این روانشناس درباره آرام سازی، تصریح کرد: شاید فکر کنید نحوه آرام سازی را بلد هستید، برای تصور اینکه آرام سازی در هنگام اضطراب چطور به شما کمک می‌کند، ابتدا به احساسات بدنی خود در هنگام اضطراب توجه کنید، آیا شانه‌های شما منقبض و به سمت بالا جمع شده است؟ ابروهایتان گره کرده است؟ مهارت‌های آرام سازی به شما کمک می‌کند در بدنتان تغییراتی مثبت و واقعی ایجاد کنید.

امام خاطرنشان کرد: باید یاد بگیرید  حداقل یکی از فنون آرام سازی را آنقدر انجام دهید که درون شما نهادینه شود، یادگیری این تکنیک‌ها کار راحتی است و با یک بار تمرین هم می‌توان به آن‌ها مسلط شد و هنگام نیاز انجام داد همچنین ممکن است فقط روی تکنیکی کار کنید که برای شما مفید‌تر است یا ترجیح دهید در زمان‌های مختلف از تکنیک‌های متفاوت استفاده کنید.

انتهای پیام/

چگونه اضطراب خود را درمان کنیم؟

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اگر شما نیز یک علاقه و کشش ناگهانی و شدید را به شخصی که نمی شناسید پیدا کرده اید بدون شک این علاقه پنهان را با دوستانتان در میان گذاشته اید. هر چند هیچ تعریف قطعی و کاملی برای یک علاقه و شیدایی زودگذر (crush) وجود ندارد اما خصوصیاتی وجود دارد که آن را از یک علاقه جدی و رمانتیک متفاوت می سازد. کارشناسان بر این باورند که علاقه ناگهانی و شدید معمولاً ریشه در فانتزی و رویاهای فرد داشته و کسانی که چنین احساسی دارند سعی می کنند ارزش های خود را در قالب شخصی که شیفته او شده اند جای دهند.

این در حالی است که اطلاعات بسیار کمی در مورد طرف مقابلتان دارید و همین موضوع آن را به یک علاقه عاشقانه یا یک رابطه عاشقانه متفاوت می سازد، جایی که چیزهای زیادی در مورد طرف مقابلتان دانسته و گمانه زنی ها و فرضیات شما بر اساس تجربیات واقعی که با او داشته اید شکل گرفته است. برای مثال، وقتی که نسبت به کسی علاقه ای ناگهانی و شیداگونه دارید ممکن است به شکلی ناخودآگاه فکر کنید کسی همیشه در اتوبوس یا کلاس درس کنار شما می نشیند انسان مهربان و مسئولیت پذیری است اما هیچ راه و دلیلی برای تایید این فرضیه نداشته یا دستکم به آن دلایل اعتماد کامل ندارید زیرا اعتماد از طریق زمان و یک رابطه پایدار بدست می آید. علاقه و اشتیاق شدید ناگهانی از راه دور ایجاد می شود در حالی که عشق واقعی از طریق ارتباط بلند مدت با فرد مقابل و یک رابطه واقعی بدست می آید.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، از کجا می‌فهمید کسی دروغ می‌گوید؟ پروفسور ریچارد وایزمن، روان‌شناس، پژوهشی انجام داده تا نشانه‌های دروغگویی را پیدا کند و به نتایج جالبی رسیده است.

او توصیه‌های خود را برای تشخیص دروغگو‌ها در میان گذاشته است.

از کجا می‌فهمید کسی دروغ می‌گوید؟

اولین مشارکت جمعی در پژوهش ریچارد، آزمون حقیقت‌سنجی مگا لب بود. رابین دی، روزنامه‌نگار کهنه‌کار دو بار از فیلم مورد علاقه‌اش حرف می‌زند.

او یک بار حقیقت را می‌گوید، اما بار دیگر دروغ می‌گوید. هر دوی این فیلم‌ها در برنامهٔ زنده پخش شد و از تماشاگران خواسته شد که تماس بگیرند و حدس بزنند در کدامیک از این فیلم‌ها رابین حقیقت را می‌گوید. این امر به ریچارد و گروه پژوهش اجازه داد تا به نشانه‌هایی که بیشتر آدم‌ها برای شناختن دروغگو‌ها استفاده می‌کنند، پی ببرند.

۱- به دروغگو نگاه نکنید فقط صدایش را بشنوید

روشن شد که افراد با شنیدن نسخهٔ صوتی یا خواندن متن نوشتاری بهتر می‌توانند دروغ را تشخیص دهند. آن‌هایی که برنامه را از تلویزیون تماشا کردند سخت‌تر توانستند دروغ را دریابند. چون نشانه‌های بصری، حواس ما را از آنچه گفته می‌شود، پرت می‌کند و دروغ‌گو‌های حرفه‌ای زبان بدن خود را آسان‌تر از صدای‌شان کنترل می‌کنند.

پس اگر می‌خواهید دروغگو را شناسایی کنید، به او نگاه نکنید. به آنچه می‌گوید گوش کنید و اینکه چگونه آن را بیان می‌کند. اگر می‌خواهید راست را از ناراست تشخیص دهید بهتر است به جای تلویزیون و ویدئو با رادیو دمخور باشید.

۲- حواس‌تان به حذف ارجاعات شخصی باشد

افراد وقتی دروغ می‌گویند ارجاعات شخصی را جا می‌اندازند، مثل به من، مال من، من، مرا.

۳- دروغگو‌ها کم حرف می‌زنند

شاید برای اینکه کمتر احتمال داشته باشد مشت‌شان باز شود، کمتر حرف می‌زنند. رابین دی وقتی دروغ گفت نصف زمانی که راست گفت حرف زد.

۴- به وقفه‌های پس از پرسش‌ها توجه کنید

افراد وقتی دروغ می‌گویند تأخیر بیشتری در پاسخگویی دارند یعنی مدت زمانی که بین پایان پرسش و شروع پاسخ فاصله می‌افتد.

۵- دروغگو‌ها کمتر احساساتی می‌شوند یا به هیجان می‌آیند

در دروغ گفتن احساس و عاطفهٔ کمتری وجود دارد.

۶- توجه بیشتری به نزدیک‌ترین و عزیز‌ترین‌ها داشته باشید

غم‌انگیز است، اما ریچارد دریافت که نزدیک‌ترین و عزیز‌ترین افراد در اطراف ما بیشتر از دیگران احتمال دارد که ما را فریب دهند. افرادی که بیست سال است با هم دوست یا شریک زندگی هستند خیلی با اطمینان از تشخیص دروغگویی طرف مقابل می‌گویند، اما در حقیقت خیلی هم در تشخیص آن ضعیف هستند. هرچه بیشتر کسی را بشناسید، برای آن‌ها آسان‌تر است که به شما دروغ بگویند و شما نفهمید.

منبع: روزیاتو

انتهای پیام/

پریسا فرنودیان روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار  حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره راهکار برای حفظ انگیزه در کار مورد علاقه اظهار کرد: همه ما می‌دانیم که ترک میدان و رها کردن پروژه یا کار به صورت نیمه کاره، راهکار مناسبی نیست، اما با احساسات و نگرش‌های منفی ایجاد شده چه باید کرد؟

فرنودیان بیان کرد: بعضی‌ مشکل‌ها حوصله بر است، یعنی اغلب افراد از انجام کار‌ها بعد از مدتی کسل می‌شوند، اما بعضی‌ها به خاطر ساعت‌های زیادی که کار می‌کنند و نگرفتن نتیجه بی‌انگیزه می‌شوند.

او افزود: دسته‌ اول باید در روند درمان بهبود پیدا کنند و به دلیل عدم هویت منسجم، علایق‌ آنها هم معمولا کاذب، تقلیدی، کاسب‌کارانه است همچنین اغلب برای پر کردن احساس خلا و  شرم است و دسته‌ی دوم، بسته به هر فرد باید علت رو جستجو کرد و پاسخ کلی داده نشود.

این روانشناس گفت: اگر افرادی از کار زیاد و فشرده برای مدتی خسته شده اند، به تفریح هم نیاز دارند و می‌توانند به خود هر از گاهی استراحت دهند، مدام روی موضوع متمرکز نشوند و در فواصل با استراحت، ذهنشان را آرام کنند و به علایق دیگر نیز بپردازند تا دوباره میل به کار در آنان پدید آید.

فرنودیان با بیان اینکه این افراد می‌توانند با یادگیری روش‌هایی در انجام کارشان تنوع ایجاد کنند و به یک وضعیت عادت نکنند، ادامه داد: افراد کار را به جای یک امر خشک و جدی یک بازی ببینند و بدون نقشه و برنامه، هیچ راهی نیست تا بتوانند اهداف کوچکی را برای دستیابی به هدف بزرگ شناسایی کنند.

او خاطرنشان کرد: نوشتن نقشه و برنامه می‌تواند کمک کند؛ یک تصویر کلی از هدف خود ببینند و با دیدن نقشه‌ی راه، یک مسیر منطقی برای آن پیدا کنند.

انتهای پیام/

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، درست است که آدم‌ها هر یک به نوعی منحصر به فرد هستند، اما همه‌ی ما خصوصیات انسانی مشترکی داریم. همین مسأله است که ما را قادر ساخته با دیگران ارتباط برقرار کنیم و مهم‌تر از آن، از طرز فکر آن‌ها سر در بیاوریم. با بهره بردن از درونیات آدم‌ها می‌توانیم روی تصمیمات و عقاید آن‌ها در مورد خودمان و موقعیت‌های مختلف تأثیر بگذاریم. در ادامه با ترفند‌های روانشناسانه‌ای آشنا خواهیم شد که در این راه به ما کمک می‌کنند.

بیشتربخوانید: آیا واقعا امضا شخصیت افراد را فاش می‌کند؟

۱- توهم انتخاب دهید

اگر می‌خواهید کسی کاری برایتان انجام دهد، قبل از اینکه خواسته‌ی اصلی تان را مطرح کنید، یک کار سخت‌تر از او بخواهید. آدم‌ها معمولاً بعد از رد کردن یک کار بزرگ تر، درخواست‌های به ظاهر ساده را قبول می‌کنند. این در مورد متقاعد کردن دیگران هم صدق می‌کند. به شخص مقابل تان همزمان دو انتخاب دهید: چیزی که خودتان می‌خواهید و چیز دیگری که دستیابی به آن سخت‌تر است. این کار باعث می‌شود خواسته‌ی اصلی شما در برابر گزینه‌ی دیگر ساده‌تر به نظر برسد.

۲- از اختلاف نظر‌ها به نفع خود استفاده کنید

وقتی دیگران چیزی به شما می‌گویند که با آن موافق نیستید، با قاطعیت ابراز مخالفت نکنید. ابتدا نشان دهید که متوجه حرف هایشان شده اید، مثلاً بگویید «متوجه منظورت هستم»، بعد نظر خود را با پرسیدن سؤالی مثل «ولی تا حالا به این بخش ماجرا فکر کردی؟» ابراز کنید. این روش به شما کمک می‌کند بدون اینکه حرف شخص مقابل تان را قطع کنید یا او را رو در روی خود قرار دهید، نظر خود را بیان کنید.

۳- از پدر و مادر‌ها نقل قول کنید

برای اینکه توجه دیگران را به حرف‌های خود جلب کنید می‌توانید بگویید که این را پدر یا مادرتان به شما یاد داده. آدم‌ها از چهره‌های انضباط سنتی پیروی می‌کنند و به خاطر حس همدلانه‌ای که آن‌ها را به یاد والدین خودشان می‌اندازد، برای یک پدر یا مادر احترام قائل هستند. بیشتر افراد حرف‌های پدر و مادر‌ها را خالصانه و از صمیم قلب می‌دانند و وقتی اشاره کنید که حرف هایتان را از یک پدر یا مادر نقل می‌کنید، این کار همان تأثیر شنیدن این حرف‌ها از خانواده‌ی خود را دارد.

۴- عشق قرض کنید

شاید متوجه شده باشید که کسی آنقدری که شما مایل هستید از شما خوشش نمی‌آید. از این شخص چیز کوچکی قرض بگیرید، مثل یک کتاب که خودتان دوست دارید. این کار ابتدا یک ارتباط ناخواسته بین هر دوی شما برقرار می‌کند و بعد از برگرداندن آن چیز، نظر آن شخص را نسبت به شما تغییر می‌دهد.

۵- می‌توانید سکوت را به یک مکالمه‌ی خوشایند تبدیل کنید

وقتی سکوت ناخوشایندی بین شما و شخص دیگری درمی گیرد برای خلاصی از این وضعیت، از شخص مقابل تان در مورد خودش سؤال کنید. حتی ساکت‌ترین آدم‌ها هم از صحبت کردن در مورد خودشان لذت می‌برند. آن‌ها هم متقابلاً از شما در مورد خودتان سؤال می‌کنند و به این ترتیب شما موفق می‌شوید سکوت را بشکنید و آن را به یک گفتگوی سیال تبدیل کنید.

۶- اعتماد به نفس، آدم‌ها را جذب می‌کند

در یک مذاکره وقتی صحبت هایتان به پایان رسید، نگاه خود را به طرف مقابل تان بدوزید و در سکوت صبر کنید. چهره‌ی مصمم شما ذهنیت مثبتی از گفته هایتان در دیگران به وجود می‌آورد. اگر بعد از آن لحظات پر شور و هیجان، ارتباط چشمی خود را قطع کنید، طولی نمی‌کشد که توجه و علاقه‌ی فرد مقابل به موضوع بحث را از دست می‌دهید.

۷- به دیگران احساس بزرگی دهید

استفاده از کلمات درست و مناسب در مواقعی که نیاز به کمک دارید می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد. آدم‌ها معمولاً اگر طوری با آن‌ها رفتار کنید که تصور کنند نعمتی برای شما هستند، به کمک تان می‌آیند. دست گذاشتن روی خودپسندی آدم‌ها و بیشتر کردن این حس در آن ها، تأثیر خودش را می‌گذارد و دیگران تصور می‌کنند که آرزوی شما را برآورده می‌کنند. سعی کنید از عبارت‌های ساده‌ای استفاده کنید مثل «یک لطفی در حقم می‌کنی؟» یا «واقعاً به کمکت احتیاج دارم.»

۸- عکس العمل دیگران را برانگیزید و آن را تماشا کنید

وقتی وارد گروه جدیدی می‌شوید، لطیفه یا ماجرای خنده داری تعریف کنید تا عکس العمل بقیه را تماشا کنید. کسانی که صمیمیت و نزدیکی بیشتری باهم دارند هنگام خندیدن به همدیگر نگاه می‌کنند و این کار به شما کمک می‌کند به روابط میان افراد گروه پی ببرید.

۹- تکرار کنید

تکرار یکی از بهترین روش‌ها برای نقش بستن یک اندیشه در ذهن دیگران است. اگر می‌خواهید نظر خود را به کسی بقبولانید، کافی است آن را در شرایط مختلف تکرار کنید یا فقط همان چیز را به شکل‌های مختلف در مکالمات خود بیان کنید. آدم‌ها بعد از شنیدن چندین و چند باره‌ی یک چیز، آن را نظر خودشان تلقی می‌کنند، چون مغز آن را ایده‌ی آشنا یا شناخته شده‌ای تشخیص می‌دهد.

۱۰- با اعتماد سازی، اعتماد دیگران را به خود جلب کنید

برای ایجاد اعتماد در یک محیط اجتماعی، در برابر دیگران به اشتباهات کوچک تان اقرار کنید. به این ترتیب دیگران وجه آسیب پذیر شما را می‌بینند و شما را به عنوان شخصی راستگو می‌پذیرند. این کار، حتی در میانه‌ی یک بحث و جدل، به شما برتری می‌دهد.

منبع: روزیاتو

انتهای پیام/

زهرا امام روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره جنبه‌های مهم زندگی مشترک اظهار کرد: رسم ازدواج یکی از رسوم پیچیده است، مولفه‌های بنیادین درباره ازدواج با نام‌های متفاوتی آورده شده است که می‌توان به تعهد، مهربانی، ارتباط، حل اختلافات و شخصیت اشاره کرد.

امام با بیان اینکه تعهد یکی از مولفه‌های بنیادین در ازدواج است، افزود: تعهد برای ایجاد و حفظ یک زندگی زناشویی با کیفیت ضروری است و بدون تعهد نمی‌توان اعتماد و اطمینان کافی در امنیت و دوام روابطی که به بار آورنده‌ رشد و صمیمت طولانی مدت است، به وجود آورد.

این روانشناس بیان کرد: تعهد به طور عمده یک متغیر انگیزشی است که از روابط بین فردی در گذشته و حال نشأت می‌گیرد، زن و شوهر‌هایی که می‌توانند به عهد و پیمان زناشویی خود یعنی در هر شرایطی در برابر هر آنچه آن‌ها را به چالش می‌کشاند تا لحظه مرگ و جدایی آن‌ها از یکدیگر، پایبند بمانند، نسبت به بسیاری از زن و شوهر‌های امروزی که هر دو با اولین نشانه‌های اختلاف و انتظارات برآورده نشده از ترک و تعهد به فروپاشی رابطه در هراس هستند، احتمال موفقیت بسیار بیشتری در جلوگیری از اختلال زناشویی دارند.

وی با بیان اینکه یکی از مولفه‌های بنیادین ازدواج مهربانی است، تصریح کرد: رفتار‌های مهربانانه برای رابطه‌ای عمیقا صمیمانه از اهمیت به سزایی برخوردار است و رفتار‌های از روی مهر از تعیین کننده‌های انگیزشی و ابزاری حاصل می‌شود.

بیشتر بخوانید: چگونه در روابط مشترک فردی ایده آل باشیم؟

امام با اشاره به اینکه رفتار‌های مهربانانه رابطه جنسی و عاطفی را در بر می‌گیرد، ادامه داد: وقتی اختلالات زناشویی ظاهر می‌شوند که زن و شوهر‌ها در مهارت‌های ابراز عشق و علاقه ضعیف هستند، احتمال زیاد به اندازه‌ کافی در حفظ رفتار‌های مهربانانه موفق نیستند.

این روانشناس گفت: گاهی زن و شوهر‌ وجود یکدیگر را نادیده می‌گیرند، فکر و ذکرشان به وظایف دیگر معطوف می‌شود، ناامید و دلسرد می‌شوند یا به روش تنبیهی از رفتار‌های مهربانانه خودداری می‌کنند.

وی از دیگر مولفه‌های بنیادین در ازدواج را ارتباط دانست و بیان کرد: به غیر از اصول مهربانی و تعهد، یکی از ابزار‌های بیان این ارزش‌ها در ایجاد دوستی و شناسایی و درک اهمیت مسائل مربوط به رابطه، ارتباط زناشویی است.

امام خاطرنشان کرد: در حالی که تمایل به برقراری ارتباط، یک متغیر انگیزشی مهم است، بر این باور هستیم که مهارت در برقراری ارتباط به طور چشمگیری به زن و شوهر‌ها در به دست آوردن ارتباطی صمیمانه یاری می‌رساند و چنانچه چنین مهارتی وجود نداشته باشد، مانع از شکل گیری ارتباطی صمیمانه می‌شود.

انتهای پیام/

اهمیت توجه به مولفه‌های بنیادین ازدواج برای موفقیت در زندگی زناشویی

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ، موارد بی‌شماری وجود دارد که روی رشد کودک در رحم اثر می‌گذارد. تغذیه مادر نقش مهمی ایفا می‌کند، زیرا نوزادانی که در هنگام قحطی متولد می‌شوند نسبت به نوزادانی که در زمان رونق متولد می‌شوند، ضعیف‌تر هستند. حتی رژیم‌های غذایی که از نظر پروتئین یا ویتامین C یا ویتامین D غنی نیست، می‌توانند بر رشد مغز یا قلب یا استخوان تأثیر بگذارند. ویروس‌های فصلی – خصوصاً آنفولانزا- می‌توانند بر سلامت مادر و رشد جنین نیز تأثیر بگذارند. حاملگی در طول زمستان، با داشتن روز‌های کوتاه و شب‌های طولانی، می‌تواند باعث اختلال عاطفی فصلی در مادران شود، که سطح سروتونین پایین در مغز مادر به طور بالقوه منجر به کمبود‌های مشابه در کودک می‌شود.

بیشتربخوانید: شخصیت شناسی مردان از روی مدل موهایشان

نوزادان در زمستان و تابستان متفاوت هستند

حتی پس از تولد، نوزادان همچنان در جهان اطراف خود شکل می‌گیرند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۰ در موش‌ها نشان داد که موش‌هایی که در نور تابستان متولد شدند مطابق با شرایط زمستانی مشکلی ندارند. مطالعه بعدی مغز موش‌ها نشان داد که ژن تنظیم‌کننده ریتم شبانه‌روزی در موش‌های متولد زمستان کمتر فعال است.

محققان بسیاری سعی کرده‌اند یافته‌هایشان را در مورد انسان‌ها هم گسترش دهند. محققان مزاج در دانشویان و بزرگسالان بررسی کرده‌اند و الگو‌های گسترده فصلی را استخراج کرده‌اند که در ادامه در مورد آن می‌خوانیم.

بهار

نوزادان متولد شده در بهار نمره بالایی در خوش‌بینی عمومی می‌گیرند. همه موارد را به عنوان مقدمه‌ای برای پیشرفت می‌بینند و از شکست‌ها برای پیشرفت و رونق استفاده می‌کنند. اما طبق مطالعاتی که از ۵۸۰۰۰ نفر در ایالات متحده کرده‌اند، افراد متولد در بهار امکان افسردگی بالینی بیشتری دارند.

تابستان

متولدین تابستان اختلال افسردگی فصلی را تجربه نمی‌کنند. متولدین تابستان خلق بالا و پایین را به فاصله اندکی تجربه می‌کنند. اما نمی‌توان گفت این حالت، یک هشدار برای ابتلا به اختلال دو قطبی است. دوچرخه سواری به این افراد کمک زیادی می‌کند.

پاییز

افرادی که در پاییز متولد می‌شوند نه تنها افسردگی پایینی دارند بلکه افسردگی آنان هم پایین است و احتمال پایینی برای ابتلا به اختلال دو قطبی وجود دارد.

زمستان

طبق مطالعه سال ۲۰۱۵، خلاقیت و حل مسأله و تخیل در متولدین زمستان بیشتر است. اما متأسفانه برای متولدین زمستان دست‌وپنجه نرم کردن با چالش‌های زیادی تأیید شده است. افراد متولد زمستان ابتلای بیشتری در زمینه اختلال دو قطبی، افسردگی فصلی و افسردگی دارند. نوزادان زمستانی نسبت به نوزادان پاییزی در موارد مختلف روانی تحریک‌پذیرتر هستند.

این موارد قطعی نیستند

این موارد بدان معنا نیست که والدین باید در ماه خاصی کودکانشان را ب دنیا بیاورند؛ و همچنین به این معنی نیست که این مسائل قطعی هستند و از راه دور کاملا درست عمل میکنند. به هر حال این مسأله بسیار مهم است که بدانیم شخصیت ما در فصول بعدی زندگی بیشتر شکل می‌گیرد و می‌توان اثر فصلی که در ان متولد شدیم را کم‌رنگ‌تر و محوتر کرد.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/

حسن اکبرزاده روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره میزان آگاهی فرزندان درباره مشکلات زندگی اظهار کرد: تقسیم بندی‌های مختلفی در ارتباط با بازه سنی کودکی ونوجوانی وجود دارد، اما به صورت کلی می‌توان سنین بین ۳تا۱۰ سالگی را سن کودکی و سنین بین ۱۱ تا ۲۰ سالگی را سن نوجوانی قلمداد کرد.

این روانشناس بیان کرد: با توجه به دغدغه‌های اقتصادی و اجتماعی در جامعه و خانواده‌های امروزی، مشکلات فراوان در خانواده‌ها، فرزندان به شکل ناگزیر از سنین خیلی پایین (کودکی) در جریان یک سری از مسائل و مشکلات زندگی قرار می‌گیرند حتی اگر والدین به صورت برنامه ریزی شده این مسائل را عنوان نکنند.

او ادامه داد: جامعه امروزی خیلی ناهمگن است و فرزندان با ورود به جامعه (کودکستان، مدرسه و…) شاهد تفاوت‌های طبقاتی، خانوادگی و بین فردی به خصوص از لحاظ مالی می‌شوند که در اثر این کنجکاوی، به مسائل و مشکلات زیادی نیز در خانواده ورود پیدا می‌کنند.

اکبرزاده با بیان اینکه والدین نیز در مقابل این کنجکاوی‌ها اغلب دست خالی هستند، افزود: خواسته یا ناخواسته با توجه به شرایط اجتماعی، اقتصادی و ارتباطی در جامعه امروزی فرزندان با مشکلات زندگی زودتر روبرو می‌شوند.

بیشتر بخوانید: اضطراب کودکانمان را چگونه کنترل کنیم؟ 

این روانشناس با اشاره به اینکه تفکر انتزاعی حدودا در سن ۱۰ ،۱۱ سالگی در کودکان شکل می‌گیرد، گفت: تحلیل مسائل و مشکلات زندگی قبل از این سنین دشوار است اما افراد از همان کودکی بسته به مقتضیات سنی خودشان وظایف و مسئولیت‌هایی دارند که لازم است والدین نیز با توجه به مسیر رشدی کودکان به این وظایف و مسئولیت‌ها آگاه باشند تا انتظارات مناسبی از کودکان داشته باشند.

او با تاکید بر اینکه آگاهی از وظایف و مسئولیت‌های فرزندان باعث می‌شود که آموزش‌های لازم جهت مسئولیت پذیرکردن کودکان از سوی والدین و جامعه شکل گیرد، اضافه کرد: آموزش‌ها می‌توانند مسئولیت پذیری در حیطه‌ی نگهداری و مراقبت از خود، انجام تکالیف، رعایت قوانین اجتماعی، آداب معاشرت و مهارت‌های ارتباطی باشد.

اکبرزاده افزود: والدین باید آگاه باشند که بهترین آموزش برای کودکان رفتار و عملکرد والدین است و کودکان بیشتر از طریق مشاهده و الگوبرداری یاد می‌گیرند.

این روانشناس تصریح کرد: از سنین ۱۱ ،۱۲ سال به بعد و با شروع دوره نوجوانی، اگر آموزش‌ها در راستای مسئولیت پذیری در دوره کودکی به صورت مناسب شکل گرفته باشد، مسیر برای دوره نوجوانی هموارتر است و در این دوره بهتر است نسبت به اشتغال و ضرورت آن در جامعه و مدیریت خانواده پرداخته شود.

او بیان کرد: نوجوانان با موقعیت‌های مختلف اشتغال و منابع درآمدی از طریق مدرسه و خانواده آگاه شوند، همچنین آموزش مهارت حل مسئله و تصمیم گیری نیز در این دوره ضروری می‌باشد، بنابراین بیشترین مسئولیت والدین و جامعه در برابر کودکان و نوجوانان ارائه آموزش‌های مختلف در راستای مسئولیت پذیری، مدیریت ارتباطی، تصمیم گیری و استقلال فکری است.

اکبرزاده با بیان اینکه فرزندان در سنین نوجوانی آگاهی نسبتا خوبی از مسائل و مشکلات زندگی دارند، ادامه داد: علیرغم تلاش والدین برای پنهان کردن مشکلات، آن‌ها در مسیر مشکلات زندگی قرار می‌گیرند، پس مشکلات خیلی قابلیت پنهان کردن ندارند بنابراین در مواقع بروز مشکلات والدین از طریق اصول مذاکره‌ای به تصمیم گیری در مسیر مشکلات تلاش کنند.

این روانشناس خاطرنشان کرد: زندگی آموحتنی است و خانواده اولین موقعیت آموزشی برای فرزندان است پس سعی کنید تا جایی که می‌توانید از اصول مذاکره‌ای برای حل مشکلات زندگی استفاده کنید که یک موقعیت آموزش عینی برای کودکان محسوب می‌شود.

انتهای پیام/

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  مهدی قاسمی با بیان اینکه هیچ دلیل مشخصی برای نگرانی فرد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر وجود ندارد، افزود: نگرانی مداوم و بیش از حد معمول، داشتن دیدگاه غیر واقعی از مشکلات، ناآرامی و بی قراری، تحریک پذیری، تنش عضلانی، سردرد، تعریق بیش از حد، دشواری در تمرکز، نیاز بیش از حد معمول به دستشویی رفتن، خواب‌های ناآرام و لرزش در دست یا سایر اعضای بدن، از جمله علائم رفتاری است که می‌توان مبتلا به این بیماری را از دیگران متمایز سازد.

بیشتربخوانید: اگر این علائم را دارید حتما استرس دارید

وی گفت: علاوه بر این موارد ممکن است فرد یا افراد مبتلا به اختلال اضطرابی منتشر به اختلالات اضطرابی دیگر مانند پانیک یا فوبیا دچار شده باشد. علائمی همچون هراس یا وحشت زدگی حمله و هجوم ناگهانی، وحشت و ترس مداوم فرد مبتلا از اینکه حمله مجدد صورت خواهد گرفت.

وی تصریح کرد: فرد یا افرادی که دایما از چیزی وحشت دارند و یا اینکه احتمال دارد اتفاق وحشتناکی بیافتد، این عده افراد دچار اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر شده ­اند. این مبتلایان بطور محسوس دنبال یک اتفاق و فاجعه هستند و به قولی رادار فاجعه آنان یکسره روشن است. اینگونه به نظر می‌رسد نگرانی و اضطراب هرگز دست از سر این افراد برنمی ­دارد و هرگز احساس امنیت واقعی نمی ­کنند.

این متخصص رواندرمانگر گفت: به محض اینکه فرد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر فکر نگران کننده‌ای به ذهن آن وارد شد بلافاصله برای روشن شدن موضوع پیگیر آن می‌شود. ممکن است که احساس کند که از هرچه موضوع ناراحت کننده احساسی باید پرهیز کند.

قاسمی با بیان اینکه برای فرد مبتلا این موضوعی عادی است که همزمان از دیگر بیماری­های روانی و یا ناراحتی ­های جسمانی در رنج باشد، گفت: برای نمونه ممکن است این بیمار که دچار اختلال اضطراب منتشر است اختلال خوردن، افسردگی، گیجی و منگی، یا بطور دایم در ناحیه شکم، کمر یا شانه­‌ها احساس درد کند. حتی فرد مبتلا احتمال دارد احساس سرگشتگی کند و بدون علت گریه سردهد.

علائم اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر

وی افزود: بی خوابی از جمله علائم بارز این نوع از اختلالات است به نحوی که ممکن است که فرد مبتلا دچار بی خوابی یا کم خوابی شده و نسبت به استرس، جدایی و موقعیت ­هایی که در آن خطر از دست دادن کنترل وجود داشته باشد، حساسیت پیدا کند.
قاسمی گفت: علامت دیگر این نوع بیماری نگرانی و اضطراب درونی فرد مبتلا است از اینکه احتمال می‌دهد در همین نزدیکی‌ها و یا خارج از منطقه‌ای که در آن حضور دارد فاجعه‌ای رخ خواهد داد. مدام نگران تهدیدات بیرونی است و از طرفی نیازمند امنیت است.

این روان درمانگر اضافه کرد: بیمار مبتلا به اختلال اضطراب منتشر با توجه به اینکه دایما دچار استرس و اضطراب است درگیر سندروم خستگی مزمن یا اختلال افسردگی اساسی می‌شود. هرچقدر اضطراب بیشتری درون این فرد یا افراد جای گیرد به همان میزان فضای کمتری از لحاظ آرامش و آسایش فکری و ذهنی برای شخص می ­ماند تا به آن شکلی زندگی کند.

راه‌های درمان

به گفته این روانشناس روش‌های درمانی متفاوتی برای افراد مبتلا به اختلالات اضطراب منتشر وجود دارد از جمله گفتار درمانی یا دارودرمانی، که در روش گفتار درمانی فرد مبتلا با مراجعه به درمانگر باید بیاموزد اضطراب خود را کنترل کند. چنانچه بیمار پیش از این برای درمان مراجعه کرده بود، اما احساس می ­کرد که به ­نتیجه نخواهد رسید، نباید ناامید شود بلکه دوباره باید به مداوا ادامه دهد.

قاسمی با بیان اینکه در این روش اعتماد بین بیمار و درمانگر شیو‌های موفق و عاملی تعیین کننده برای درمان فرد مبتلا خواهد بود، افزود: آگاهی و بینش بیمار اختلالات روانی و جدی گرفتن موضوع درمان، به فرد کمک می‌کند تا با خودباوری ضمن بیان نیاز‌ها در ادامه مسیر درمان، گام‌های خود را قوی‌تر بردارد.

وی در خصوص درمان با استفاده از مصرف دارو، گفت: در این نوع از درمان بیماران مبتلا به اختلال اضطراب منتشر، معمولاً ترکیبی از دارو و روان درمانی برای بیمار تجویز می‌شود و علاوه بر این روش، تکنیک‌های آرامش دهنده مانند تنفس یا کنترل تنش‌های عضلانی که اغلب با این اختلال همراه است، کمک کننده خواهد بود.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/

اختلال اضطراب منتشر چیست؟

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، نصرت رضایی آغوی  در قم با اشاره به ضرورت حفظ آرامش در فضای خانواده در راستای حفظ قوام و موفقیت خانواده اظهار کرد: آمار نشان داده است که ۸۵ درصد آرامش خانواده بستگی به آرامش بانوی خانه دارد.

بیشتربخوانید: چرا رفتار ما با آدم‌های گوناگون متفاوت هست؟

وی اضافه کرد: علاوه بر تأثیر مستقیم رفتار و گفتار مرد بر آرامش زن، توجه به مسائل معنوی مانند انس با قرآن، عبادات فردی و … نیز می‌تواند به حفظ آرامش مستمر زن کمک کند.

کارشناس روانشناس خانواده تصریح کرد: برخی «تفاهم» را به معنای درک متقابل یکدیگر می‌دانند در حالیکه این تعریف برای تفاهم اشتباه است؛ «تفاهم» یعنی توانایی تحمل تفاوت‌ها.

رضایی ادامه داد: زن و مرد وقتی بپذیرند از دو خانواده با دو فرهنگ و دو مدل تربیتی مختلف کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند تا یکدیگر را به آرامش برسانند باید تفاوت‌های رفتاری یکدیگر را نیز پذیرا باشند.

فاصله گرفتن از شور جوانی انتخاب همسر را سخت می‌کند

وی توجه بیش از حد زوجین در طول زندگی به مدرک‌گرایی را یکی از عوامل کوتاهی آنان در آشنایی با وظایف همسری خود دانست و گفت: آشنا نبودن زوجین به وظایف خود منجر به ظهور بحران‌ها در طول زندگی به ویژه در ابتدای زندگی می‌شود.

پژوهشگر و نویسنده حوزه مسائل خانواده با بیان اینکه این روز‌ها زوجین توجه کمتری به سفارشات اسلام در زمینه رفتار با همسر و پاداش‌هایی که در برابر نیکی به همسر تعیین شده است دارند گفت: روایات اسلامی در حوزه مسائل خانواده بسیار زیاد است که توجه به یکایک آن‌ها ضروری است؛ مثلا امام صادق (ع) در روایتی خطاب به بانوان فرموده است: «اگر زنی یک لیوان آب با رضایت قلبی به همسر خود بدهد به اندازه ۷۰ سال نماز‌های مستحبی قبول شده برای او حسنه می‌نویسند.» و همچنین رسول مکرم اسلام (ص) در سفارش به آقایان برای کمک به همسران خود خطاب به امام علی (ع) فرموده است: «یا علی، میدانی که کار کردن در خانه و کمک به همسر همانند حج و صدقه است و فضیلت و پاداش دارد؟»

رضایی مطرح کرد: کارشناسان خانواده سن خاصی را برای ازدواج تعیین نکرده‌اند و معتقدند هر فرد در هر سنی که بتواند مسؤولیت شراکت در زندگی فرد دیگری را بپذیرد آماده ازدواج است. این آمادگی ممکن است برای فردی در سن ۱۵ سالگی ایجاد شود و برای فرد دیگری تا سن ۲۵ سالگی هم ایجاد نشود.

وی تصریح کرد: دختر‌ها و پسر‌ها مقداری که ازدواجشان به تعویق می‌افتد و از شور جوانی فاصله می‌گیرند برای انتخاب همسر دچار وسواس می‌شوند و با سختی‌هایی که خودشان و خانواده‌شان بر سر راه ازدواجشان می‌چینند به سختی انتخاب می‌کنند و حتی پس از شروع زندگی مشترک نیز دوباره دچار بحران می‌شوند و با خود درگیری فکری دارند که نکند اشتباه انتخاب کرده باشم. همه این مسائل سبب تشدید اختلافات و بحران‌ها در زندگی مشترک می‌شود.

کارشناس مشاوره خانواده ادامه داد: اتفاق خوبی که طی چند سال اخیر در کشور شاهد آن بوده‌ایم پایین آمدن سن ازدواج به نسبت سال‌های گذشته است که همین مسئله سبب پایین آمدن چند درصدی آمار طلاق شده است.

دخالت خانواده‌ها عامل ۴۰ درصد اختلاف زوجین است

رضایی ضمن توصیه به خانواده‌ها به منظور خودداری از دخالت در زندگی زوجین اذعان کرد: آنچه از آمار به دست کارشناسان خانواده می‌رسد نشان می‌دهد عامل ۴۰ درصد اختلافات زوجین اطرافیان هستند. اطرافیان شامل خانواده‌های زوجین و فامیل‌های وابسته می‌شود.

وی تصریح کرد: زوجین چه بخواهند و چه نخواهند ۵۰ درصد زندگی‌شان تحت تأثیر خانواده‌های آنان خواهد بود. جوانان باید در انتخاب همسر به خانواده طرف مقابل نیز دقت کنند و بدانند که نمی‌توانند بی‌توجه به خانواده همسر زندگی کنند چرا که هر فرد از خانواده خود تأثیر می‌پذیرد و مدت‌ها در کنار آنان زندگی کرده و مدل فکری و زندگی آنان را تا حد زیادی برگرفته است.

کارشناس مشاوره خانواده عنوان کرد: رودربایستی‌های بی‌جا، به رخ کشیدن‌های ناروا، بدحجابی‌ها و بی‌حیایی‌هایی که در جامعه موج می‌زند، توقعات بی‌جا، بیکاری، زخم‌زبان‌ها، توهین‌ها، بدگویی‌ها، حسادت‌ها، غرور و خودخواهی‌ها، عدم هماهنگی زوجین با هم، مقایسه‌های گاه و بیگاه، اختلال‌های فکری و … همه از عوامل بروز اختلاف میان زوجین است.

رضایی ادامه داد: شاه کلید حل اختلافات زوجین «کنترل خشم» است، داشتن گذشت و ایثار نیز در عرض آن می‌تواند به حل اختلافات زوجین کمک کند. کنترل خشم و داشتن گذشت زمانی ارزش پیدا می‎ کند که پای اختلاف در میان باشد وگرنه زمانی که شرایط بر وفق مراد باشد اصلا گذشت و ایثار معنایی ندارد.

وی عبور از خواسته‌های خود به خاطر همسر به منظور حفظ آرامش در زندگی را یکی از مهم‌ترین پایه‌های حفظ ثبات زندگی دانست و گفت: بسیاری از موارد اختلاف میان زوجین ناشی از ندانستن مسائل روانشناسی خانواده است نه نخواستن اعمال آن.

پژوهشگر و نویسنده حوزه مسائل خانواده با اشاره به آیه «الرجال قوامون علی النساء» گفت: برخی از مراجعه‌کنندگان می‌گویند شوهرم با استناد به این آیه مدعی است جنس مردان از جنس زنان برتر است و زنان باید مطیع مطلق همسران خود باشند. درحالیکه خداوند در برابر این قیومیتی که به مردان داده است خواسته‌هایی را نیز در برابر زنان از آنان دارد مثل تأمین معاش و مدیریت اقتصادی خانواده، مدیریت عاطفی خانواده و رعایت اعتدال بین همسر و فرزند.

رضایی اضافه کرد: اگر نکات مطرح شده در روانشناسی اسلامی خانواده رعایت شود حتما آرامش بر دامن زندگی خانواده‌ها جاری خواهد شد.

تأثیر معجزه‌آسای «ابراز محبت» بر حل اختلافات زوجین

وی با اشاره به تأثیر بی‌نظیر ابراز محبت زوجین به همدیگر بر کاهش دامنه اختلافات و حل و فصل مشکلات موجود در مسیر زندگی آنان عنوان کرد: تأثیر ابراز محبت زوجین بر کاهش دامنه اختلافات به حدی است که مثلا اگر دو زوج با روحیات و سلایق یکسان در معرض مشکل و اختلاف یکسانی قرار گیرند، زوجی که به هم ابراز محبت بیشتری دارند خیلی زودتر اختلاف را پشت سر می‌گذارند و خیلی بهتر انسجام و آرامش را به زندگی باز می‌گردانند.

پژوهشگر و نویسنده حوزه مسائل خانواده بیان کرد: در حریم هر خانواده یک بحث مودت وجود دارد و یک بحث محبت. وقتی فردی در خانواده به فرد دیگری محبت می‌کند توقعاتی را در برابر این ارائه محبت دارد بنابراین بحث محبت در خانواده آسیب‌پذیر است، ولی مودت که بر پایه وظایف طرفین و به خاطر خدا انجام می‌شود کمتر در معرض آسیب‌پذیری است.

رضایی ادامه داد: اگر مراقبت از فضای محبت در خانواده به خوبی صورت گیرد یقینا بسیاری از مشکلات با سرعت و با راحتی حل می‌شود و جمع دل‌های اعضای خانواده عمیق‌تر می‌شود.

وی بحث تکریم زوجین توسط یکدیگر را مسئله مهم دیگری دانست و افزود: متأسفانه برخی از زوجین به این مسئله توجه کافی ندارند؛ توجه به خواسته‌های همسر چه خواسته‌هایی که به زبان می‌آورد و چه خواسته‌هایی که به زبان نمی‌آورد مصداق تکریم همسر و دو طرفه است.

پژوهشگر و نویسنده حوزه مسائل خانواده اذعان کرد: زوجین با زندگی در کنار یکدیگر باید به مرور خواسته‌های طرف مقابل را شناسایی کنند و به منظور اطمینان از صحت شناسایی خواسته‌ها با وی به گفتگو بپردازند چرا که مواردی بوده است که فردی مدت‌ها گمان می‌کرده است خواسته همسر خود را شناخته و بر اساس آن پیش می‌رود در حالیکه شناخت او اشتباه بوده و مدت‌ها کاملاً بر خلاف خواست همسرش عمل می‌کرده است.

رضایی اضافه کرد: پیدا کردن شناخت نسبت به خواسته‌های همسر تا حد زیادی با گفتگو حاصل می‌شود، ولی متأسفانه طبق آماری که به دست آمده است میانگین گفت‌وگوی اعضای خانواده با یکدیگر در ایران پیرامون مسائل خانوادگی در طول یک شبانه روز سه دقیقه است که این معضل بزرگی به شمار می‌آید.

وی ادامه داد: در تفسیر سوره مبارکه نور پیامبر (ص) فرموده است: «نیاز است خانواده در طول روز دور هم جمع شوند» که این دورهمی غیر از سه وعده صبحانه، نهار و شام است که البته همین هم امروزه کمرنگ شده است. ارتباط مداوم کلامی و غیر کلامی لازمه زندگی است و زن و شوهر باید برای همدیگر وقت بگذارند.

پژوهشگر و نویسنده حوزه مسائل خانواده تصریح کرد: به عنوان کارشناس روانشناس مسائل خانواده با یقین می‌گویم که بدون داشتن مطالعه و پیگیری مباحث روانشناسی پیرامون مسائل خانواده نه می‌توان زندگی آرامی داشت و نه می‌توان رضایت همسر را به دست آورد و نه می‌توان فرزندان صالحی تربیت کرد. حتما برای حفظ زندگی باید مطالعه زوجین در زمینه مسائل خانواده افزایش پیدا کند و فرهنگ مشاوره با کارشناسان خانواده و استفاده از نظرات آنان در کشور توسعه یابد.

منبع: فارس

انتهای پیام/

کمال پرهون روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره چگونگی تربیت دوقلوها اظهار کرد: اغلب دوقلو‌ها را با لباس و شکل و شمایل یکسان و پرسیدن پرسش‌های کلیشه‌ای در مورد آن‌ها به یاد داریم، در حالی که تفاوت‌های فردی قانون هستی است و حتی دوقلو‌های همسان نیز دو فرد متفاوت با ویژگی‌های منحصر به فرد هستند.

پرهون گفت: تربیتی درست است که بدون افراط و تفریط باشد و تعادل را بین دوقلوها حفظ کند، چرا که هر کدام قوت‌ها و ضعف‌ها و نیاز‌های خاصی دارند و والدین باید در تربیت فرزتدان خود طوری عمل کنند که باعث رشد و شکوفایی استعداد‌های فرزندان خود شوند.

وی افزود: والدین باید توجه ویژه‌ای به رشد هویت و استقلال فردی و ویژگی‌های شخصیتی هر کدام از کودکان دوقلو خود به صورت جداگانه داشته باشند.

این روانشناس ادامه داد: در اغلب موارد یکی از دوقلو‌ها از دیگری آرام‌تر است و این موضوع ممکن است قل دیگر را قلدرتر کند، از این رو باید والدین در مدیریت این قبیل کودکان هوشیار باشند.

پرهون با بیان اینکه برای رشد خودشناسی در دوقلوها تا حد امکان از خرید لباس و وسایل یک شکل اجتناب کنید، افزود: در مورد ویژگی‌های خلقی و شخصیتی کودکان در سنین مختلف مطالعه لازم را داشته باشید و به تفاوت‌های فردی از قبیل راه رفتن، به حرف آمدن و مهارت‌های حرکتی و غیره آن‌ها احترام بگذارید.

بیشتر بخوانید: انواع سبک های فرزندپروری را بشناسید 

وی با تأکید بر اینکه از نامگذاری «این یکی بدعنق هست، ولی اون یکی نه» بپرهیزد، ادامه داد: با توجه به شرایط سنی مهارت‌های اجتماعی به ویژه کنترل خشم، همکاری، رعایت نوبت، همدلی و جرأت مندی را به دوقلوها آموزش دهید، هرگز آن‌ها را با هم مقایسه نکنید و حس حسادت را در آن‌ها تقویت نکنید، هر کدام از کوکانتان را به عنوان یک فرد جداگانه محک بزنید و از وجود آن‌ها لذت ببرید.

این روانشناس با بیان اینکه کار‌هایی که هر کدام از کودکان باید در منزل انجام دهند را مشخص کنید، گفت: بکوشید کار‌ها را به صورت نوبتی بین آن‌ها عوض کنید تا کودک احساس نکند که با او عادلانه رفتار نشده است، از کودکان خود بخواهید که بعضی از کار‌ها را با یکدیگر انجام دهند، چراکه این تجربه‌های گروهی باعث می‌شود حس همبستگی و احساسات مثبت بین آن‌ها بیشتر شود.

پرهون تصریح کرد: راه‌های استفاده مشترک از وسایل و اسباب بازی‌ها را به کودکان آموزش دهید، به بدگویی کودکان ازیکدیگر توجه نکنید، اختلاف بین کودکان را تشویق نکنید و در صورت لزوم با استفاده از محرومیت موقت برای هر کدام از آن‌ها از درگیری جلوگیری کنید.

انتهای پیام/

چگونه با دوقلوها رفتار کنیم؟

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، زندگی بدون اضطراب مثل یک رویا می‌ماند، اما محققان می‌گویند اگر بتوانید از حاشیه‌ی امن خود بیرون بیایید، اضطراب در واقع مفید هم هست. جنبه‌ی مثبت این مسأله آن است که می‌تواند باعث رشد شما شود. اما هر نوعی اضطرابی نمی‌تواند برای ما انگیزه بخش باشد. در ادامه به انواع اضطراب و تأثیرات آن‌ها خواهیم پرداخت.

انواع اضطراب و آثار آن‌ها

سراسر زندگی ما مملوء از چالش‌هایی است که باعث مضطرب شدن ما می‌شوند، اما مفید یا مضر بودن اضطراب را میزان آن تعیین می‌کند:

واکنش مثبت بخشی طبیعی از روند رشد ما است که باعث اندک افزایشی در ضربان قلب و سطح هورمون‌های اضطراب در بدن می‌شود.
واکنش قابل تحمل به دلیل مشکلات پیش آمده، سیستم‌های هشدار دهنده‌ی بدن را فعال می‌کند و آن‌ها را به سطح بالاتری می‌رساند. این مشکلات می‌تواند برهم خوردن یک رابطه عاطفی یا صدمات جسمانی باشند، اما همه‌ی ما توانایی تحمل آن‌ها را داریم.
واکنش سمی طبیعی نیست و به سلامت ما صدمه می‌زند.
اما برای اینکه متوجه شویم چرا بدن ما واکنش‌های متفاوتی دارد، باید بتوانیم انواع مختلف اضطراب را از هم تشخیص دهیم.

۱- اضطراب حاد

اضطراب حاد شایع‌ترین نوع اضطراب است. نوعی واکنش است که نسبت به چالش‌ها و وقایع جدید رخ می‌دهد، مثل مرتکب شدن یک اشتباه در محل کار، دعوا با بهترین دوستان خود، یا سخت و پیچیده بودن تکالیف مدرسه.

اگر بخواهید به کودک تان دوچرخه سواری یاد دهید، این مسأله اضطراب شدیدی به هر دوی شما وارد خواهد کرد. اما در عین حال، این آموزش سرگرم کننده هم خواهد بود.

مقدار مناسبی از اضطراب حاد می‌تواند مغز را فعال و به سلامت شما کمک کند.

با این حال اضطراب خیلی کم هم می‌تواند باعث بی حوصلگی و حتی افسردگی شود. احتمالاً برای بسیاری از ما پیش آمده در دوره‌ای از زندگی مان که هیچ اتفاقی رخ نمی‌داد، به همین دلیل احساس دلمردگی و کسلی می‌کردیم.

۲- اضطراب حاد اپیزودیک

اگر اضطراب حاد زیاد تکرار شود، به ان اضطراب حاد اپیزودیک گفته می‌شود. وقتی دائماً نگران چیز‌های جزئی باشید، احساسات منفی می‌تواند بر شما چیره شود. این مسأله می‌تواند باعث خستگی، سردرد و تضعیف سیستم ایمنی بدن شود.

به همین دلیل بسیار مهم است که سبک زندگی خود را اصلاح کنید و به خودتان یاد دهید که بعضی چیز‌ها را راحت‌تر بگیرید.

بعضی از ما معمولاً با این نوع اضطراب درگیر هستیم. برای مثال، آدم‌های زود خشم و نگران، اضطراب بیشتری دارند.

۳- اضطراب مزمن یا سمی

اضطراب حاد اگر برطرف نشود و تا مدتی طولانی ادامه پیدا کند، به تدریج تبدیل به اضطراب مزمن می‌شود. ریشه‌ی این مسأله می‌تواند ناموفق بودن ازدواج، نامناسب بودن شغل یا فقر باشد.

این نوع اضطراب بسیار خطرناک و سمی است. این اضطراب می‌تواند سلامت جسمی و روانی شما را تخریب کند و حتی منجر به سرطان، بیماری‌های قلبی و چاقی شود. تحقیقات نشان داده اضطراب حاد می‌تواند حتی سطح بعضی هورمون‌ها را در بدن بالا ببرد که باعث مختل شدن حافظه می‌شوند.

گاهی هم علت اضطراب مزمن می‌تواند داشتن یک کودکی سخت باشد. در اینصورت، بعضی افراد جلسات روان درمانی یا مدیتیشن را امتحان می‌کنند. اگر متوجه شده اید هر چه می‌گذرد زندگی برایتان پیچیده‌تر می‌شود، لازم نیست دنبال جنبه‌های مثبت این اضطراب بگردید. اگر علاقه‌ای ندارید نقش یک قربانی را بازی کنید، وقتش رسیده تغییراتی در خود و زندگی تان به وجود آورید.

منبع : روز یاتو

انتهای پیام/

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، بچه‌ها ظرفیت عجیبی برای یاد گرفتن و جذب کردن دارند که باعث می‌شود پروسه‌ی فراگیری و ایجاد عادات سالم برای‌شان بسیار راحت‌تر و البته ارزشمندتر باشد.

اگر کودک‌تان را از همان سنین بسیار پایین تشویق کنید که عادت‌های سالم را در پیش بگیرند آن‌ها نیز بدون اینکه تلاشی کنند به راحتی می‌توانند همین عادت‌ها را بخشی از زندگی خود کنند و در آینده نیز فرد بزرگسالی با یک سبک زندگی سالم و شاد باشند.

عادت‌ها چه هستند و چرا باید آن‌ها را در پیش بگیریم؟

ما به عنوان یک فرد بزرگسال به خوبی می‌توانیم فرق بین خوب و بد را تشخیص بدهیم. داشتن رژیم غذایی سالم، خوب خوابیدن، به طور منظم ورزش کردن و … همگی عادت‌های بسیار خوبی هستند، اما آیا تا به حال این سوال را از خود پرسیده‌اید که چرا باید دنبال‌شان کنیم یا چرا شیوه‌ی ایده آلی برای زندگی محسوب می‌شوند؟ جواب این سوال‌ها سرراست است: در پیش گرفتن عادت‌های خوب و سالم باعث تندرستی و سلامت روح و روان و جسم‌مان می‌شود. عادت‌های سالم برای یک زندگی سالم لازم‌اند.

هر چند عادت‌های سالم به راحتی ایجاد نمی‌شوند، اما بسیار خوب است که از سنین پایین برای هر کودکی به صورت تمرین شروع شوند. بچه‌ها کاملا تاثیرپذیر هستند و با مثال و نمونه زندگی می‌کنند؛ بنابراین این وظیفه‌ی والدین است که سعی کنند با ارائه‌ی نمونه‌های مناسب و الگو بودن، به طور غیرمستقیم شیوه‌های درست را به فرزندان آموزش بدهند.

ایجاد عادت‌های سالم

همانطور که گفتیم بچه‌ها از پدر و مادر خود پیروی می‌کنند. پس شما به عنوان پدر و مادر باید محیط سالمی در خانه ایجاد کنید؛ از درست غذا خوردن گرفته تا ورزش کردن و خوشبین بودن. تمام این رفتار‌ها به کودک‌تان کمک خواهند کرد عادت‌های سالم را از همان سنین پایین خلق کند. مثلا کودکی که در خانه‌ای بزرگ می‌شود که رژیم غذایی متعادلی دارند احتمال اینکه بد غذا شود یا سراغ غذا‌های ناسالم برود بسیار کم است؛ بنابراین پیش از اینکه برای فرزندتان پدری و مادری کنید لازم است که ابتدا خودتان را پرورش دهید تا سبک زندگی سالم داشته و بتوانید الگوی خوبی برای کودک‌تان باشید.

عادات تغذیه‌ای

آموزش دادن عادت‌های سالم غذایی به بچه‌ها یکی از بهترین روش‌هایی است که باعث می‌شود او سبک زندگی سالم را یاد بگیرد. دیگر همه می‌دانیم که تغذیه‌ی سالم و مناسب برای رشد کودکان و نوجوانان بسیار مهم است و از بروز خیلی از بیماری‌ها پیشگیری می‌کند.

اگر انتخاب‌های غذایی شما متنوع و سالم باشند کودک‌تان نیز می‌تواند به سمت انتخاب غذا‌های سالم هدایت شده و از هله هوله‌ها و غذا‌های ناسالم اجتناب کند. عادت‌های ساده، اما مهمی مانند خوردن یک صبحانه مغذی و مفصل برای شروع بسیار خوب‌اند. حتما می‌دانید که صبحانه مهم‌ترین وعده‌ی غذایی در روز است، پس عادت کنید که به تهیه کردن یک صبحانه عالی اهمیت بدهید و برایش وقت بگذارید. صبحانه نخوردن عوارض زیادی برای سلامتی دارد و خطر انباشت چربی در بدن و افزایش قند خون را به دنبال خواهد داشت.

برای خانواده این قانون ارزشمند را وضع کنید که حداقل وقت شام همه‌ی اعضای خانواده دور هم باشید و یک شام سالم و خانگی بخورید، نه یک غذای آماده یا ناسالم. میوه‌ها و سبزی‌های متفاوت و رنگارنگ را به خانه وارد کنید و دست کودک را باز بگذارید تا از میان این غذا‌های سالم هر آنچه دوست دارد انتخاب کند. بچه‌هایی که با نگرش مثبتی نسبت به تغذیه رشد می‌کنند، در بزرگسالی فردی سالم با اندامی متناسب خواهند بود.

فعالیت بدنی

درست همان اندازه که تغذیه‌ی سالم اهمیت دارد، فعالیت بدنی و ورزش کردن نیز مهم است و تحرک داشتن عادت سالم دیگری است که باید از سنین پایین در کودک‌تان ایجاد شود. ورزش منظم به کودکان و نوجوانان کمک می‌کند سلامت قلبی و تنفسی خود را بهبود داده، استخوان‌ها را تقویت کرده، وزن را کنترل کرده و از علائم افسردگی و اضطراب دور بمانند و ضمنا از بروز بیماری‌هایی مانند سرطان و دیابت نوع دوم و بیماری‌های قلبی پیشگیری کنند. فشار خون بالا، چاقی و پوکی استخوان نیز از عوارض ورزش نکردن هستند که در بزرگسالی گریبان افراد را می‌گیرند. کودک شما می‌تواند با ورزش کردن و فعالیت بدنی منظم علاوه بر کمک به سلامتی خود، مهارت‌های مهم اجتماعی را نیز یاد بگیرد و به حس سالمی از رقابت دست پیدا کند.

بچه‌ها انرژی زیادی دارند و اگر این انرژی به شیوه‌ای درست هدایت شود از خیلی جهات برای‌شان مفید خواهد بود. وظیفه‌ی شما به عنوان پدر و مادر این است که فعالیت‌های بدنی را برای فرزندتان مفرح و شاد کنید تا برای او لذتبخش و جذاب باشد، چون همه‌ی بچه‌ها لزوما به تحرک و فعالیت گرایش ندارند. پس اول بررسی کنید چه ورزش و فعالیتی برای فرزند شما می‌تواند دوست داشتنی باشد و او را با هیچکس دیگر مقایسه نکنید. هر چند عدد گزینه‌ای که ممکن است پیش روی فرزندتان بگذارید و کمکش کنید همانی را که بیشتر از همه هیجان زده‌اش می‌کند انتخاب کند.

یک برنامه ریزی خوب

کودک‌تان را عادت دهید که برنامه‌ای درست برای زندگی‌اش داشته باشد تا هم حس مسئولیت پذیری را در خود تقویت کند و هم تا حد ممکن دچار استرس نشود. مثلا برای تلویزیون تماشا کردن و مطالعه کردن او زمان تعیین کنید تا خیالش راحت باشد که هر دو سرگرمی را در برنامه‌اش دارد. بی‌برنامه‌گی عوارض بدی دارد مانند کمبود دقت و تمرکز در فعالیت‌های مربوط به مدرسه، چاقی و اختلالات اجتماعی و هیجانی.

اگر کودک‌تان زمان زیادی را پای تلویزیون صرف می‌کند پس زمان بازی و مطالعه‌اش محدود است و یا شاید اغلب از آن‌ها فرار می‌کند. این چرخه‌ی معیوبی است که اجازه‌ی ایجاد عادت‌های سالم را به فرزندتان نخواهد داد. از آن سو، مطالعه کردن و کتاب خواندن به کودک شما کمک می‌کند مهارت یادگیری‌اش را سرعت بدهد، در مدرسه موفق‌تر باشد، اعتماد بنفسش را تقویت کند و در انجام کار‌های روزانه‌اش عملکرد بهتری داشته باشد؛ بنابراین حتما عادت به مطالعه را وارد روتین فرزندتان کنید و اجازه دهید کتاب‌ها و موضوعات مورد علاقه‌اش را انتخاب کند و احساس نکند به اجبار مطالعه می‌کند. مطالعه کردن باید برای فرزند شما مفرح باشد و یک سرگرمی لذتبخش به حساب بیاید.

تفکر مثبت

تفکر مثبت یکی از ویژگی‌های بسیار مفید و خوبی است که باید از همان سنین پایین وارد زندگی کودک‌تان شود. مثبت اندیشی و خوشبینی یک ارزش است که به انسان کمک می‌کند جنبه‌های خوب هر چیزی را بیابد و ببیند. بچه‌ها توانایی چنین کاری را ندارند تا زمانی که والدین یا معلم‌ها آن‌ها را به این سمت و سو هدایت کنند. یک کودک وقتی که به خواسته‌اش نمی‌رسد یا شرایط باب میل او پیش نمی‌رود به راحتی انگیزه‌اش را از دست می‌دهد و دچار بدبینی می‌شود. اما اگر به او یاد بدهید که از شکست‌هایش درس بگیرد و با حس منفی به شیوه‌ای سازنده برخورد کند می‌تواند انسانی قدرتمند با روابطی خوب با دیگران باشد.

ایجاد فضایی سالم و مثبت در خانه، اولین قدم برای پرورش خوشبینی در فرزندان است. رفتار‌های خوب فرزندتان را تشویق و تقویت کنید، با او درمورد شکست‌ها و ناامیدی‌ها حرف بزنید و یاد بدهید چگونه آن‌ها را بپذیرد. کمکش کنید نگاهی مثبت به زندگی داشته باشد و صبوری و تحمل را فرابگیرد.

یاد گرفتن مهارت‌های اجتماعی
‌
می‌توانید تصور کنید آموختن مهارت‌های اجتماعی تا چه اندازه در زندگی هر انسانی لازم و ارزشمند است؟ مهارت‌های اجتماعی به کودک‌تان این امکان را می‌دهند که از پیرامونش یاد بگیرد و رشد کند و در عین حال مسائل اطرافش را تجزیه و تحلیل نماید. مطالعات نشان می‌دهند داشتن روابط اجتماعی به کودک یاد می‌دهند اعتماد بنفس داشته باشد، مستقل باشد، همدلی کند و نظم و انظباط را فرا بگیرد. مهارت‌های اجتماعی نه تنها به روابط شخصی فرزند شما ارزش و اعتبار می‌دهند بلکه اساس یک زندگی حرفه‌ای و کاری موفق را نیز از همین الان پایه ریزی می‌کنند.

روابط اجتماعی انسان از همان ارتباط اولیه‌اش با مادر و پدر و خواهر و برادر و دوستان و … شروع می‌شود، اما بسیار بسیار فراتر از این‌ها می‌رود. روابط اجتماعی کلید درک دنیای اطراف و زندگی روزمره‌اند. اگر کودک خود را در موقعیت‌های جورواجور قرار دهید این امکان را برایش فراهم می‌کنید که انعطاف پذیری و سازش را یاد بگیرد و خود را با دیگران هماهنگ‌تر کند.

پس مهربانی و رفتار‌های شایسته و همدلی را به کودک خردسال‌تان یاد بدهید. مثلا او را تشویق کنید اسباب بازی‌هایش را با دوستانش شریک شود یا کمکش کنید اهمیت دادن به دیگران و گرفتن دست نیازمندان را یاد بگیرد. این رفتار‌ها به کودک‌تان توانایی درک دیگران را می‌دهند و فرصتی برایش فراهم می‌کنند خصوصیات ارزشمند انسانی را تمرین کند. به فرزندتان یاد بدهید خود باوری و عزت نفس داشتن هیچ منافاتی با تواضع ندارد و کنترل خشم و هیجان به این معنی نیست که احساسات خود را سرکوب کند.

ارتباطات

ارتباط دو بخش دارد: گوش دادن و مکالمه کردن. ارتباط مهارتی است که بچه‌ها از همان روز‌های اول زندگی خود آن را یاد می‌گیرند. اولین ارتباط کودک با گریه کردن برای غذا خواستن و خوابیدن و احساس راحتی کردن شروع می‌شود. نوزاد انسان یاد می‌گیرد با صدای مادر، حالات چهره‌ی او یا ژست‌هایی که می‌گیرد از او پیام دریافت کند. او یاد می‌گیرد که احساسات خود را با خندیدن، جیغ زدن و … در موقعیت‌های گوناگون بروز بدهد.

شما به عنوان پدر و مادر باید فرزند خردسال‌تان را فعالانه وارد گفتگو کنید و شرایطی فراهم نمایید که او با همسالانش تعاملات بیشتری داشته باشد. چند ایده برای پرورش تمایل کودک به ارتباط:

از او بخواهید در مورد روزی که گذارنده برای‌تان حرف بزند و شما هم در همین مورد برایش توضیح دهید
در مورد کتابی که خوانده یا فیلمی که تماشا کرده با هم حرف بزنید
از او بخواهید در مورد مسئله‌ای که ذهنش را مشغول کرده برای‌تان حرف بزند، نظرتان را بگویید و نظر او را نیز جویا شوید
فراهم کردن چنین فرصت‌هایی برای کودک‌تان کمکش می‌کند مهارت‌های کلامی خود را برای ارتباط برقرار کردن تقویت نماید و ضمنا بتواند بدون خجالت و تردید در مورد مشکلات و دل‌مشغولی‌هایش حرف بزند و بر اضطراب اجتماعی‌اش غلبه کند.

همدلی

بچه‌ها از همان سنین پایین همدلی را یاد می‌گیرند و تشویق می‌شوند با همدلی کردن با دیگران آن‌ها را بهتر درک کنند. بچه‌های دلسوز یاد می‌گیرند که مهربان باشند، به همه احترام بگذارند و قدرت درک‌شان را بالاتر ببرند. علائم حس همدلی در بچه‌ها از سنین ۸ تا ۱۰ ماهگی قابل مشاهده است. هر چند همدلی حسی نیست که همه‌ی انسان‌ها با آن متولد شوند، اما والدین می‌توانند این حس را در بچه‌ها پرورش بدهند.

مثلا ناراحت شدن از درد دیگران یا کمک کردن به آن‌ها وقتی که نیاز دارند، از اصول همدلی‌اند. شما می‌توانید با ارزش قائل شدن برای احساسات دیگران و اهمیت دادن به نگرانی‌های آن‌ها الگوی مناسبی برای بچه‌ها باشید.

کنجکاوی

کنجکاوی، کلید هر دانشی است. کنجکاوی یعنی عطش ِ دانستن را مدام با خود داشتن و تمایل به شناختن دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم. یک کودک در معرض دنیایی پُر از ناشناخته‌ها و چیز‌های جدید قرار می‌گیرد و برای همین تمایل به یاد گرفتن و کشف کردن در این زمان، در بیشترین حد خود است. هیجان کودک برای رفتن به باغ وحش یا خوردن یک بستنی با طعمی جدید ناشی از همان حس کنجکاوی است که کودک را وادار می‌کند با تجربیات جدید آشنا شود.

فکر می‌کنید چرا بچه‌ها مدام در حال سوال پرسیدن هستند؟ سوال‌های گوناگون نشاندهنده‌ی کنجکاوی آن‌ها در مورد هر چیزی است. بچه‌ها با ذهن کنجکاو خود می‌توانند بیشترین موضوعات را یاد بگیرند و انگار هر چیزی به آن‌ها انگیزه می‌دهد. شما به عنوان پدر و مادر باید فرصت‌هایی برای بچه‌ها فراهم کنید تا ببینند، بو بکشند، لمس کنند، بشنوند و درک خود از دنیا را با کنجکاوی‌های‌شان همسو کنند. تلاش بچه‌ها برای یاد گرفتن چیز‌های جدید را قدر بدانید و سعی کنید تا جایی که ممکن است در چالش‌های آن‌ها برای درک و یاد گرفتن، همراه شوید و شوق و ذوق نشان بدهید. هر چند یاد گرفتن، پروسه‌ای است که در تمام طول عمر ادامه دارد، اما یک پایه ریزی محکم و اساسی کمک می‌کند هر چیزی را کامل‌تر و عمیق‌تر یاد بگیرند. به بچه‌ها یاد بدهید از کنجکاوی خود به بهترین شکل استفاده کنند.

شایستگی‌های اجتماعی

هر انسانی برای اینکه فردی موفق در اجتماع باشد باید بتواند به سطح سالمی از شایستگی‌ها و صلاحیت‌ها دست پیدا کند. بچه‌هایی که مدام در حال یاد گرفتن و تجربه کردن هستند طی این فرایند، صلاحیت‌های اجتماعی را نیز فرا می‌گیرند. رفتار‌هایی مانند دیدار کردن با کسی با برخوردی مناسب، همدلی کردن با دیگران و گرفتن دست نیازمندان از شایستگی‌های اجتماعی ارزشمندی هستند که هر انسانی باید به آن‌ها مجهز باشد. صلاحیت‌های اجتماعی شیوه‌ای مناسب و موثر برای تعاملات انسانی و روابط اجتماعی‌اند.

نقش پدر و مادر در فراگرفتن صلاحیت‌های لازم بسیار پُررنگ است. شما باید پیش از سنین دبستان، شایستگی‌های عمومی را به بچه‌ها یاد بدهید تا آن‌ها بتوانند اختلافات شخصی خود را به خوبی حل و فصل کنند، دوستانی پیدا کنند، سازش و مدارا را یاد بگیرند و به موفقیت‌های تحصیلی دست پیدا کنند.

در عین حال که کمک به بچه‌ها برای فراگرفتن شایستگی‌های اجتماعی لازم است، خیلی مهم است که محیطی سالم و شاد و پُر از مهر و محبت برای‌شان فراهم کنید. بچه‌هایی که روابطی بسیار خوب با والدین خود دارند، بهتر می‌توانند مشکلات اجتماعی خود را حل کنند، با دیگران مهربان باشند و دوستان مناسبی پیدا کنند و تنها نمانند.

پژوهش‌ها حاکی از آن هستند که بچه‌هایی که از خانه‌هایی امن و آرام به اجتماع پا می‌گذارند، نسبت به دیگران بخشنده‌تر و مهربان‌ترند. پس پیش از هر چیزی احساس امنیت و عشق به فرزندتان بدهید.

خود باوری و عزت نفس

بچه‌ها باید یاد بگیرند که اول از همه به خود احترام بگذارند و سپس در مسیر یاد گرفتن مهارت‌ها و صلاحیت‌ها قدم بردارند. کسی که بلد است به خودش احترام بگذارد می‌تواند با اعتماد بنفسی که دارد به دیگران نیز احترام بگذارد. نتیجه‌ی خود باوری و عزت نفس این است که فرد، تصمیم‌های درستی می‌گیرد، تفاوت‌ها را می‌پذیرد، به دیگران توهین نمی‌کند، روی هیجانات مثبت خود بیشتر تمرکز می‌کند و می‌داند که باید حرکتش همیشه رو به رشد باشد.

بچه‌هایی که یاد گرفته‌اند به خودشان احترام بگذارند با دیگران نیز همین رفتار را دارند و به همه به یک اندازه احترام می‌گذارند، در نتیجه دچار حسادت و کینه ورزی نخواهند شد.

شما پدر و مادر عزیز! در عین اینکه به فرزندتان یاد می‌دهید عادات خوب ایجاد کند و تابع‌شان باشد باید به او یاد بدهید «بچه» باشد و «بچه‌گی» هم بکند. همیشه او را وادار نکنید فقط کار‌های درست انجام بدهد. اگر عصبانی است یا با کسی حین بازی دعوایش شده بگذارید احساسش را در رفتارش نشان بدهد، اشتباه کند و نتیجه را ببیند. رویکرد شما باید این باشد که با او حرف بزنید و شرایطی فراهم کنید تا هر دو جنبه‌ی یک موقعیت را ببیند و خودش ارزیابی کند.

منبع:برترین ها

انتهای پیام/

زهرا سرمست کارشناس ارشد مشاوره در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: در این شکی نیست که برنامه ریزی درسی یکی از عوامل موفقیت در تحصیل است، اما باید روش درست برنامه ریزی را آموخت و نکات زیادی را در تدوین برنامه درسی در نظر گرفت که از جمله این نکات وجود تفاوت‌های فردی مانند؛ تفاوت در استعدادها، روحیات، ویژگی‌های جسمانی، ساعت زیستی یا همان ساعت خواب و بیداری است و توجه به این تفاوت‌ها منجر به تنظیم برنامه‌ای منحصر به فرد و متناسب با ویژگی‌های شخصی دانش آموز خواهد شد.

او افزود: گام نخست در برنامه ریزی دقیق تهیه جدولی است که در آن مواردی همچون روز‌ها و ساعات هفته، زمان خواب و بیداری، تعداد و زمان وعده‌های غذایی، ساعات مدرسه، اوقات فراغت و کلاس‌های فوق العاده گنجانده و تنظیم شود که این برنامه کمک می‌کند تا فرد بتواند یک ارزیابی کلی از برنامه‌ها و زمان‌های مطالعه داشته باشد و بدین گونه فعالیت‌های غیر ضروری را که موجب اتلاف وقت می‌شود از برنامه حذف کنیم.

سرمست بیان کرد: برنامه درسی باید ساده و انجام پذیر بوده و با ظرفیت، کشش و توان فرد متناسب باشد و به صورت آهسته و پیوسته ساعات مطالعه را افزایش داد، در غیر این صورت دلزدگی و بی انگیزگی به سراغ دانش آموز می‌آید و باعث افت عملکرد او خواهد شد.

کارشناس ارشد مشاوره اظهار داشت: در برنامه درسی باید ۳ مجموعه فعالیت در نظر گرفته شودکه این زمان‌ها شامل؛ مطالعه، خواب و تفریح می‌شود و هر کدام در جایگاه خود حائز اهمیت است و اصلا نباید هیچ یک را فدای دیگری کرد، مثلا نباید برای افزایش ساعات مطالعه از زمان‌های خواب یا تفریح کم کرد، زیرا نبود هر کدام باعث بر هم خوردن تعادل دانش آموز و کاهش کارایی او می‌گردد.

او تصریح کرد: خواب مناسب و کافی بر سلامت جسم و روح تأثیر بسزایی دارد و همچنین تفریح و ارتباطات خانوادگی و دوستانه باعث افزایش آرامش روانی و انگیزه فرد شده تا با انرژی مثبت بیشتری تلاش کند و البته نباید در هیچ یک افراط و تفریط داشت.

زهرا سرمست اذعان داشت: دانش آموز بعد از تهیه و تدوین برنامه درسی مناسب و متعادل باید محتویات آن را با خانواده در میان بگذارد چنین کاری نتایج خوبی دارد ازجمله؛ هماهنگی و توافق بین دانش آموز و خانواده بر سر مسائلی همچون زمان بندی سفر، تفریح و ارتباطات فامیلی و اینکه دیگر نیازی به تذکر و یادآوری مکرر والدین به شخص نیست که اثر وضعی آن افزایش درک متقابل و کاهش تنش و استرس دانش آموز و خانواده است.

انتهای پیام/گ

اهمیت برنامه ریزی درسی در موفقیت دانش آموزان