تأیید ابتلای ترامپ به بیماری نارسایی مزمن وریدی؛ این بیماری چقدر خطرناک است؟

کاخ سفید اعلام کرده که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، به بیماری نارسایی مزمن وریدی (CVI) مبتلا شده است. در این مطلب بیشتر با این بیماری و خطرات آن برای رئیس جمهور آمریکا آشنا خواهید شد.

طبق گزارش‌های منتشر شده، «کارولین لویت»، سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید، اعلام کرده که پزشکان پس از چند هفته احساس ناراحتی خفیف در پاهای ترامپ، این بیماری را تشخیص داده‌اند. پزشک معالج او، «شان باربابلا»، نیز در نامه‌ای رسمی اعلام کرده که هیچ نشانه‌ای از لخته عمیق خون یا بیماری شریانی در ترامپ دیده نشده و تمامی تست‌های آزمایشگاهی او نیز در محدوده نرمال بوده‌اند.

در این نامه همچنین ساختار و عملکرد قلب او طبیعی گزارش شده است.

بیماری ترامپ چیست؟

نارسایی مزمن وریدی چیست و چقدر خطرناک است؟ این بیماری زمانی رخ می‌دهد که دریچه‌های موجود در سیاهرگ‌های پا آسیب دیده باشند. این دریچه‌ها در حالت عادی به جریان خون کمک می‌کنند تا به سمت قلب حرکت کند، اما وقتی عملکردشان مختل شود، خون به سمت عقب بازمی‌گردد؛ فرایندی که در پزشکی به آن «ریفلاکس وریدی» گفته می‌شود.

این حالت منجر به تجمع خون در پاها، به‌ویژه در اطراف مچ پا، می‌شود. علائمی مانند احساس سنگینی، گِزگِز، درد و حتی ظاهر شدن رگ‌های واریسی از جمله نشانه‌های رایج این بیماری هستند.

به گفته کلینیک کلیولند، حدود یک‌سوم بزرگسالان به این مشکل دچار می‌شوند و این احتمال در افراد بالای 50 سال بیشتر است.

براساس گزارش انجمن قلب آمریکا، این بیماری همچنین می‌تواند منجر به خارش، پوسته‌پوسته شدن پوست پا و در موارد شدید، زخم‌های پوستی شود. علائم دیگری مانند گرفتگی عضلات، درد، خونریزی، خستگی و بی‌قراری پاها نیز گزارش شده‌اند.

کاخ سفید همچنین اعلام کرده که ترامپ دچار کبودی در ناحیه دست نیز شده است. دکتر باربابلا این کبودی را «تحریک جزئی بافت نرم به‌دلیل از دست دادن مکرر و مصرف آسپرین» اعلام کرده که ترامپ برای پیشگیری از بیماری و مشکلات قلبی استفاده می‌کند.

درحالی‌که نارسایی مزمن وریدی معمولاً یک بیماری خفیف محسوب می‌شود، در صورت عدم درمان می‌تواند به مشکلات جدی‌تری مانند لخته عمیق خون (DVT) یا آمبولی ریه منجر شود. بااین‌حال، پزشک ترامپ وضعیت او را «خفیف، خوش‌خیم و شایع در افراد بالای 70 سال» توصیف کرده و می‌گوید ترامپ دچار هیچ‌یک از عوارض شدیدتر این بیماری نشده است.

درمان اولیه این بیماری معمولاً با جوراب‌های فشاری آغاز می‌شود که به کاهش تورم و بهبود گردش خون کمک می‌کنند. در برخی موارد، کاهش وزن یا ورزش‌های مقاومتی نیز توصیه می‌شود. اگر علائم شدیدتر مانند زخم‌های پوستی یا درد مزمن ادامه پیدا کند، درمان‌های پیشرفته‌تری مانند لیزر درمانی یا تزریق مواد شیمیایی برای بستن سیاهرگ‌های آسیب‌دیده ممکن است لازم شود.